Transeamus usque Bethlehem

Transeamus usque Bethlehem - Laat ons naar Bethlehem gaan, dat is, feestvierende gelovigen, wat wij vandaag vol vreugde doen.
Wij willen ons aansluiten bij de herders, zoals de evangelist Lucas ons in de Dageraadsmis vertelt.
"De herders zeiden tot elkander: Laten wij naar Bethlehem gaan en zien hetgeen daar gebeurd is en door de Heer ons is bekend gemaakt.” ( Luc.2,15)
De herders waren onder de indruk van wat hun gezegd was én van de engelen die daarna God verheerlijkten met de woorden: "Eer aan God in den hoge en op aarde vrede onder de mensen in wie Hij welbehagen heeft.”
De herders moeten sprakeloos hebben gestaan terwijl zij omstraald werden door Gods glorie.
Ze bedachten zich ook geen moment en gingen op weg naar Bethlehem.
Daar vonden zij alles zoals de engel hun gezegd had.
Het moet voor die herders een indrukwekkende gebeurtenis zijn geweest, iets om stil van te worden.
Want zij mochten als eersten getuige zijn van de geboorte van Jezus, Gods Zoon, en Verlosser van de wereld.
Zo eenvoudig als ze waren, mochten zij het doorgeven aan de anderen.
Aan allen die zich hierover verwonderden.
 

Afbeelding invoegen

Media was er niet, geen journalisten die als een zwerm bijen om de kribbe staan en strijden, om als eerste een verslag te kunnen doen.
Nee, beste mensen, het werd zonder allerlei verzinsels en opsmuk doorgegeven.
Waarheidsgetrouw verteld door eenvoudige mensen.
Zij zijn het, die met rake getuigenissen hun geloof in Christus verkondigden.
In bijvoorbeeld de gezinnen, zijn het de ouders die het geloof doorgeven aan hun kinderen, maar ook de opa’s en oma’s vervullen hierbij een grote rol.
Zij kunnen vaak op een mooie, begrijpelijke en warme manier vertellen over het Kind Jezus in de kribbe.
Een geloofsgetuigenis, waarover je soms verwonderd raakt.
Over dat bijzondere Kind, dat naar deze wereld is gekomen om ons te redden.
Het kind dat ons met uitgestrekte armen wil uitnodigen.
Rondom de kersttijd denk ik nog vaak terug aan mijn oma.
Hoe wij haar op de Eerste Kerstdag na de Hoogmis een bezoek brachten en samen bij de kerststal liederen zongen.
Eén lied heeft sindsdien een warm plekje gekregen in mijn hart, een lied dat dan zachtjes werd gezongen terwijl de kaarsjes de stal verlichtte.
Misschien kunt u het zich ook nog wel herinneren: "Te Bethlehem geboren, is ons een kindje klein.dat heb ik mij verkoren, zijn dienaar wil ik zijn.”
Een heel oud kerstlied dat in ons land zo goed als verdwenen is, maar in Duitsland nog altijd haar glans behouden heeft en nog volop wordt gezongen.
Een lied dat verhaalt over het kwetsbare Kindje dat in de kribbe ligt en samen met Zijn Moeder dezelfde weg zal gaan, die ook wij in ons leven zullen moeten bewandelen.
De weg waar we steeds weer verdriet en lijden zullen ontmoeten.
"De weg zijn zij getreden, waar 'k almaar lijden vind.” ,zoals in het lied geschreven staat.
En net als dit prachtige lied lijkt helaas ook het geloof in Jezus Christus onder een dikke laag stof te verdwijnen.
Het geloof verdampt bij velen en daardoor komt ook de taak om het door te geven aan anderen, steeds meer op de tocht te staan.
Vaak zijn het dan de grote momenten van de kerkelijk jaar, een doop, huwelijk of uitvaart nog de weinige keren van bezinningsmomenten.
Broeders en zusters, laten wij delen in de grote feestvreugde van de geboorte van onze Heer en Verlosser.
Transeamus usque Bethlehem!
Ja, laat ons naar Bethlehem gaan, laten wij met de herders neerknielen bij de kribbe, bij dat kleine Kind, dat ons allen liefheeft.
Laten wij proberen steeds duidelijker geloofsgetuigen te zijn, zonder overdreven opsmuk, maar getrouw de waarheid doorgeven.
Verhalen dat de goedheid van God, onze Redder, op aarde is verschenen en Hij ons door Zijn barmhartigheid heeft gered.
Moge mede door onze geloofsgetuigenissen, in woord en daad, weer steeds meer mensen tot een oprecht geloof komen.
"Te Bethlehem geboren is ons een kindje klein; dat heb ik mij verkoren, zijn dienaar wil ik zijn.”
In deze geest wens ik u allen een Zalig kerstfeest toe.
Amen.
 
Hans Smits