Met glans omgeven
Medegelovigen,
" In die tijd nam Jezus
Petrus, Jacobus en diens broer Johannes met Zich mee, en bracht hen op een hoge
berg, waar zij alleen waren. ” ( Matt.17,1)
Niet zonder reden heeft
de Heer deze drie leerlingen meegenomen naar deze bijzondere plek.
Hij kent de mens en
zijn angsten.
De angst voor de dood,
de angst voor het onbekende vinden we heel vaak terug bij schrijvers,
filmmakers en ook kunstenaars.
Er gaat van de dood iets
mystieks uit, iets ongrijpbaars.
Iets wat ons boeit,
zoiets belangrijkrijks dat er over geschreven en gefilmd wordt.
De dood is iets dat bij
het menselijk leven hoort.
Het is het uiterste en
we doen er dan ook alles aan om er aan te ontkomen.
Hoewel tegenwoordig al heel
vaak de dood wordt bespoedigd en dan als een welkome verlossing wordt gezien.
Ja, men laat zelfs de
dood komen op een zelfgekozen tijdstip.
Maar waarom kan de mens
niet ontkomen aan dit genadeloze einde van het aardse leven.
Daarom zoeken we
telkens weer naar verklaringen waarom ons dit overkomt.
Maar dit zoeken naar…,
kan grote gevolgen hebben voor ons
leven.
Het kan leiden tot
hopeloosheid en doemdenken.
Maar als gelovigen
zouden wij hier niet aan toe hoeven te geven, omdat Christus ons verzekerd dat
de aardse dood niet het einde is.
Dat ons leven niet
ophoud te bestaan, maar dat de dood een begin is van totaal iets nieuws.
Van een nieuw leven,
dat begint over de grens van de dood heen en eeuwig zal duren.
En toch hebben we het
vaak moeilijk met het sterven, ook als gelovigen.
Het idee dat we alles
los moeten laten, alles wat je dierbaar is, is voor velen zwaar.
Daarom willen we de
regie zelf in handen, maar toch is ook dan de dood het eindstation van dit
aardse leven.
Broeders en zusters,
wie niet kan geloven in een God van liefde is overgeleverd aan een veelvoud van
dwaze opvattingen, handelingen en
rituelen.
De mensen maken zich
vooral bezorgd over de manier van sterven en niet zozeer over wat erna komt.
Zo blijft de dood een
angstaanjagend gebeuren en als je niet kunt geloven in een liefdevolle God die
je opvangt, dan is de dood absoluut een nederlaag.
Dan is niet alleen de
dood zinloos, maar ook het leven zelf!
Hoeveel liefde spreekt
er vandaag niet uit het handelen van Jezus, voor Zijn leerlingen en voor ieder
die Hem volgt.
Je kunnen overgeven en
toevertrouwen aan een God van liefde vraagt openheid en bescheidenheid.
Jezus liet aan Zijn
leerlingen het nieuwe leven zien, het licht dat straalde op de berg Thabor.
Dat licht wil Hij ook
over ons laten schijnen om zo onze angsten voor lijden en dood weg te nemen.
Hij bracht ons een
boodschap van hoop en bemoediging.
Dat wij zijn geschapen
voor een geluk dat geen grenzen kent.
Dát is de weg die wij
gaan naar Pasen, het feest van het nieuwe leven.
Het feest van het licht
dat in de duisternis schijnt.
Zoals in het Exsultet
tijdens de Paasnacht wordt gezongen:
" Exsúltent divína mystéria:et pro tanti Regis victória tuba ínsonet salutáris.Gáudeat et tellus, tantis irradiáta fulgóribus:et ætérni Regis
splendóre illustráta,tótius orbis se séntiat amisísse calíginem.”
" Weergalmen nu
vreugdevol de goddelijke geheimen en voor de zegepraal van een zo’n verheven Koning
weerklinkt de heilbazuin. Verblijde zich ook de
aarde door zo’n schitterende glans omstraald en door de luister van de eeuwige
Vorst beschenen, voelen zij dat over heel het heelal de duisternis verdwenen
is. ”
Moge deze glans, dit
eeuwige licht, ons straks verlichten.
Amen.
Hans Smits
|
|