Geloof en ongeloof

 
Broeders en zusters in Christus,
Vandaag staan geloof, ongeloof en angst centraal.
Angst en ongeloof komt heel sterk naar voren als we het evangelie lezen over de storm op het meer.
En die storm op het meer van Genesareth is niet niks, menig schip zou met man en muis vergaan zijn.
Jezus slaapt en de apostelen maar ploeteren om het water uit de boot te houden.
Ze wekken Hem en uiten hun angst, Jezus zegt tot hen: ”Waarom zijt ge bang?
Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?”
Woorden die eeuwen lang zullen doorklinken naar velen die zeggen Hem te volgen, maar toch eigen redeneringen volgen en eigen wegen gaan in het leven.
Vooral als voornemens en verwachtingen niet uitkomen en men verrast word door wat er gebeurt, het maakt hen angstig en onzeker.
Dan pas kunnen wij zien hoe oppervlakkig en zwak het geloof bij mensen is, evenals de apostelen in de boot.
Hoe vaak schreeuwen de mensen niet of heeft men de neiging om het uit te schreeuwen: "Heer, red ons wij vergaan!”
"Meester, raakt het u niet dat wij vergaan?”
Het is een noodkreet!, toen bij de leerlingen, maar ook nu.
"Waarom zijt ge bang, hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?”
Ook in deze tijd beukt er een zware storm tegen het schip van de Kerk, het maakt water en dreigt ten onder te gaan.
De Moederkerk moet zich staande houden in zwaar weer.
  

Afbeelding invoegen
Het zijn de stormen van buitenaf maar ook de onrust, onvrede van binnen, we worden heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees.
We roepen tot de Heer en vragen om uitkomst, maar hoe moeilijk ook, God laat ons niet verdrinken.
Hij gaf de apostelen de rust terug en Hij zal ook ons, ondanks ons geringe aantal, redden.
Met christus in ons midden hoeven wij niet bang te zijn.
We zullen stormen trotseren door rust en vertrouwen, Hem volgend.
Hij is de rost in de branding, op wie de zware en hoge golven stuklopen!
We zullen ons telkens weer moeten afvragen: "hebben wij geloof genoeg om vol te houden?”
Ook al zien wij misschien de toekomst somber in, Christus kijkt over de donkere wolken heen en nodigt ons uit de netten te blijven uitgooien, te blijven bidden!
Evenals de apostelen onze netten blijven uitgooien, ook al vangen wij vaak helemaal niets.
"Steek nu verder van wal en werp uw netten uit ter vangst”, zei Jezus tot Simon.
Simon was een beetje verontwaardigd omdat hij de hele nacht had geploeterd en helemaal niets gevangen.
Hij geeft Jezus dan ook ten antwoord: "Meester, de hele nacht hebben wij gewerkt en niets gevangen; maar op uw woord zal ik het net uitwerpen!”
Ze vingen zoveel dat de netten bijna scheurden en ook andere vissers kwamen helpen om het net binnen te halen.
Petrus viel voor de voeten van Jezus neer en zei: "Heer, ga weg van mij, want ik ben een zondig mens”.
Hij en allen, die bij hem waren, stonden verbaasd.
Christus sprak nu tot Petrus: "Weest niet bevreesd, van nu af zult gij mensen vangen.”
Zo was ook de roeping van de apostelen, te midden van ongeloof, van heidendom.
Zij gingen aan wal, verlieten alles en volgden Hem.
En ook nu leven we in een wereld waarin mensen steeds meer zonder Hem leven en voor ons ,die Hem navolgen, zal het steeds moeilijker worden, want wij behoren onderhand tot de minderheid.
Van alles wordt er je opgedrongen: je moet soepel zijn, je mag wel een eigen mening hebben, maar deze mag niet te radicaal zijn.
Er wordt een politiek gevoerd, van gedogen, de ruggengraat verdwijnt uit de samenleving en we worden steeds toleranter.
Maar hoe zit het nu met het Evangelie?
Krijgt dit een andere betekenis?
Wat de Kerk ons eeuwenlang heeft geleerd, geldt dat nu niet meer?
Beste mensen, laat u niet van de wijs brengen, laat u niet op een dwaalspoor brengen!!"
Geen rijkdom is heerlijker, geen ereambten, geen goederen van deze wereld zijn groter dan het katholieke geloof”, schrijft Augustinus.
Jezus Christus, Gods Zoon, geboren uit de Heilige Maagd Maria, blijft altijd dezelfde, gisteren, vandaag en morgen.
Want in een wereld waarin steeds meer mensen zonder Hem leven verandert er voor ons, gelovigen, die Hem wel willen navolgen, helemaal niets!Zijn leer blijft dezelfde!
Ja, juist in onze tijd vraagt Christus om radicale navolging, niet half of alleen wanneer het ons uitkomt, nee, helemaal.
"Hij ging in één van de scheepjes, dat van Simon was, en verzocht hem een weinig van wal te steken.
En nedergezeten begon Hij van uit het scheepje de menigte te onderrichten.”
Jezus verricht vanuit de boot van Petrus het woord tot de mensen, daarom is de verkondiging van Zijn Woord ook toevertrouwd aan de Heilige Kerk.
Is het de taak van de Kerk, deze waarheid, die Christus zelf is, te verkondigen.
Doet zij dit echter niet, dan blijft zij in gebreke en brengt de Kerk ernstige en vaak onherstelbare schade toe en zal het kwaad ongestoord haar slag kunnen slaan.
Broeders en zusters, rooms katholiek zijn betekent nog steeds dat we elke zondag deelnemen aan Christus’ kruisoffer, het Heilig Misoffer.
"Je moet iedere zondag naar de kerk, zondagsplicht! "
Wie durft dat nog te zeggen?
Iedereen moet vrij zijn, respect voor elkaar hebben, je niet bemoeien met de ander, tolerant zijn!
Maar in het evangelie van Lucas ( 5: 1-11) gaat het wel anders, hier wordt op radicale wijze alles achtergelaten om Christus te kunnen volgen.
Dat wordt ook aan ons gevraagd, ondanks de stormen die het schip doet kraken en schudden, ondanks de aanvallen van buitenaf en van binnenuit.
We moeten vertrouwen hebben, ons scharen rondom Christus.
Ons vertrouwen stellen op Hem, Hij zal de stormen tot bedaren brengen en ons veilig thuisbrengen.
Amen.
 
 
Hans Smits