Er zijn voor de schapen

 
Broeders en zusters in Christus,
Wanneer Christus verschijnt aan de apostelen dan wenst Hij hen vrede toe.
Vrede – dat houdt in: verzoening, verzoening met God, verzoening met de medemens en verzoening met jezelf.
In verzoening zit het woord "zoen”- (kus).
Verzoening betekend in deze, God, je medemens en jezelf omhelzen.
Het gaat hier dan wel om een welgemeende omhelzing en niet de bekende Judaskus.
De verzoening die Christus bedoeld is de vrede en blijdschap die al werd aangekondigd toen de Heer geboren werd in Bethlehem: "Vrede op aarde aan de mensen van goede wil”, zongen de engelen.
Deze vrede wenst Jezus toe aan allen die Hem ontmoeten.
Velen roepen dat men moet verzoenen, maar de werkelijkheid is zo anders, dat is niet de vredeskus die Christus bedoeld.
Dat is niet de verzoening met God of de medemens, maar één grote schijnvertoning, om mensen op de hand te krijgen, alleen voor het oog van de buitenwereld om zo te laten zien hoe goed men is.
Ja, schijn bedriegt!
Het is vaak de ander die zich moet verzoenen, terwijl in henzelf het verraad blijft woekeren.
  

Afbeelding invoegen
De ander angst aan jagen en een schuldgevoel aanpraten, als je niet op het geroep van: je moet verzoenen, je moet vergeven ingaat, omdat het vaak in werkelijkheid alleen van jouw kant komt en dus eenzijdig is.
Maar het moet ook juist van één kant komen, van jezelf!
Het is een innerlijk proces van het loslaten van wraak, haat, slachtofferschap en oordelen.
We kunnen het zien als een innerlijke schoonmaak.
Je doet het uit liefde voor jezelf.
Je hebt de ander er niet bij nodig om te vergeven.
Het gaat niet over de ander, maar over jezelf.
Zo ging het ook met de apostelen, ze hadden zich opgesloten na alles wat er gebeurd was, hun angst was groot, ze twijfelden en waren moedeloos.
Hetgeen op Golgotha had plaatsgevonden heeft hen verlamd.
Zij hadden de vrede van Christus nodig om de angst, slachtofferschap, de oordelen en moedeloosheid te overwinnen.
Werden ze bij mensen niet toegelaten of er werd niet naar hen geluisterd? en konden ze de vrede van Christus niet overbrengen, dan zegt Christus: " Als jullie ergens niet welkom zijn en de mensen niet naar jullie willen luisteren, moet je daar weggaan en het stof van je voeten schudden ten teken dat je niets meer met hen te maken wilt hebben.” ( Marc.6, 11)
Beste mensen, zijn wij mensen soms ook niet als die apostelen?
Ook wij hebben onze angst, onze twijfels en moedeloosheid.
Vaak lacht het leven ons niet toe, maar worden we geleefd door de angst om dingen te verliezen, dan zijn we verdrietig en moedeloos en hebben het vertrouwen in mensen verloren.
Velen zien een gevreesde en beangstigende toekomst.
De moedeloosheid heeft zich in de samenleving gevreten en zij dreigt ten onder te gaan in paniek en angst.
Door angst verliezen we het vertrouwen.
Jezus geeft ons daarom Zijn paasvrede, met als fundament het geloof in God.
Alleen het geloof kan ons een fundament bieden voor die innerlijke vrede, het gevoel van zekerheid, veiligheid en vertrouwen.
Wij mogen er op vertrouwen dat God met ons is tot aan het einde der tijden.
De Heer zelf heeft de apostelen moeten overtuigen van Zijn verrijzenis, maar wij zijn aangewezen op de getuigenissen van de apostelen.
"Gelukkig zij die niet zien en toch geloven” zegt Christus.
Hij verblijft midden onder ons en waakt over ons als de Goede Herder.
Die leiding van Christus, de Goede Herder, hebben wij nodig.
Hij alleen weet de weg, want Hij is de weg, de waarheid en het leven.
Jezus Christus is en blijft de Herder van Zijn kudde, de Heilige Kerk.
Daar heeft Hij zichtbare herders aangesteld in Zijn naam.
Deze herders moeten de kudde vertegenwoordigen en dat is niet gemakkelijk.
Hij zal dan soms harde woorden spreken, heel duidelijke wegen wijzen, ook als een gedeelte van de kudde anders wil.
Deze herders moeten er voor waken dat ze niet de mentaliteit van de huurling krijgen, door de gemakkelijkste weg te bewandelen, die de schapen aan hun lot overlaten, hun naar de mond praten en zo weerloos overleveren aan de rovers.
Christus wil herders, die net als Hij, hun leven willen geven, die 24 uur per dag herder/priester zijn en niet als het hen uitkomt of hun leven inrichten als een winkelier of koopman.
Dat zij die aan hun zorgen zijn toevertrouwd dagelijks kunnen deelnemen aan het H.Misoffer, waarin elke dag weer het offer op Calvarië wordt voltrokken.
Zij moeten dag in dag uit naar de roepstem van de Heer luisteren, om er te zijn voor de kudde, elke dag, elk uur, elke minuut.
Een herder die hart heeft voor de schapen!
Laten wij de Goede Herder bidden om heilige priesters, priesters naar Zijn hart, die bereid zijn hun leven te geven voor de schapen.
Amen.
 
Hans Smits