de voornaamste willen zijn

 
Broeders en zusters in Christus,
Vandaag in het evangelie lezen wij over een bezoek dat Christus op een sabbath brengt in het huis van één der voornaamste farizeeërs.
Als dat in de tegenwoordige tijd geweest zou zijn was Christus heel sterk in aanzien gestegen omdat Hij steun krijgt en sympathie ontvangt van gezaghebbende mensen, mensen die hoog staan aangeschreven.
Het is een manier om je te wikkelen in deze macht en zo je doel of product beter aan de man te kunnen brengen.
Hij gaat er een maaltijd gebruiken, terwijl Hij nauwlettend in de gaten wordt gehouden.
Wat zal Hij nu weer zeggen en gaan doen?
Maar de Heer is hier totaal niet gevoelig voor, in tegendeel, Hij wil dienaar zijn.
"Ik ben niet gekomen om gediend te worden , maar om te dienen.”
 

Afbeelding invoegen

Verder op in het evangelie houdt Hij hen dan ook een gelijkenis voor omdat Hij merkt dat de gasten de eerste plaatsen uitzochten.
"Als gij op een bruiloft wordt uitgenodigd, neem dan niet de eerste plaats in, want misschien is er iemand uitgenodigd, die voornamer is dan gij .”( Luc. 14,8 )
Woorden die ons sterk denken aan het Laatste Avondmaal.
Tijdens het Laatste Avondmaal ontstond er namelijk ook onenigheid onder de apostelen over wie wel de voornaamste onder hen mocht zijn.
De voornaamste willen zijn is een probleem dat in heel de mensheid schijnt ingebakken te zijn.
Maar Jezus zelf heeft helemaal geen oog voor deze aandacht, maar ziet heel wat anders.
Hij doorziet die menselijke en zelfzuchtige hoogmoed.
Dat dit uitnodigen van die voornaamsten, van hen die zo graag door de mensen begroet en geëerd willen worden, alleen maar eigenbelang is.
Wat hier opvalt is dat Jezus heel anders naar de mensen kijkt als wij.
Wij vergelijken mensen vaak met elkaar en gaan ze dan indelen in rangorden.
De genodigden komen tot de maaltijd omdat zij geroepen zijn, het is een initiatief van de gastheer.
Maar als ze er eenmaal zijn, ja, dan nemen zij het initiatief over en dringen zichzelf naar voren.
Heel vaak gaan de parabels die de Heer vertelt dan ook hierover.
De toehoorders worden erdoor van hun stuk gebracht omdat, wat deze parabels vertellen, vaak haaks staat op wat mensen gewend zijn te doen. Jezus had het bij Zijn apostelen allang gemerkt dat zij dit soort menselijke hebbelijkheden niet hadden afgeleerd.
Ook zij waren niet vies van ellebogenwerk, naar de eerste rij kruipen en anderen wegduwen.
We lezen het in Lucas 9, waar ook een gekibbel ontstond over wie de voornaamste was.
Voorbeelden genoeg!
Jezus tikt hen o.a op de vingers door een kind in het midden neer te zetten. "Wie een kind opneemt, neem Mij op en neemt de Vader op die Mij gezonden heeft”, zegt Hij.
Of het verhaal wie er links en wie er rechts van Hem in het Koninkrijk mochten zitten.
Wederom een flinke tik op de vingers als Hij zegt: "Wie de eerste wil zijn, zal dienaar van allen moeten worden”.
Niet de belangrijkste willen zijn, niet de voornaamste plaats willen innemen, maar dienen, dat is wat de Heer vraagt van hen die Hem willen volgen. Maar tot op heden zij er talrijke arbeiders in Gods wijngaard die zich heel graag boven de gelovigen verheffen en het woord dienaar niet willen kennen.
Ja, gebeurtenissen die ons uitnodigen om onze ogen te openen.
Als Gods Mensgeworden Zoon heeft Christus onder ons ook de minste plaats willen innemen, een voorbeeld voor hen die nu in Zijn plaats dienaar moeten zijn.
Hij roept ons op om Hem in Zijn nederigheid en dienstbaarheid na te volgen en om ons gelovigen juist zo te verheffen tot God.
Zo kunnen we een steentje bijdragen aan een wereld naar Gods hart.
Amen.
 
Hans Smits