De Heilige LUCAS Evangelist*

 
De Heilige LUCAS Evangelist: is ons dierbaar om twee geschriften:
a. Het Evangelie.
b. de Handelingen van de Apostelen.
De legende maakt Lucas tot schilder van de Moeder Gods.
Dit is in hogere zin waar, want in het Evangelie heeft hij Maria werkelijk geschilderd.
De Handelingen van de Apostelen zijn juist voor de vrienden van de Liturgie kostbaar, omdat daaruit juist de geest van de oude Kerk waait, die onze Liturgie heeft opgebouwd.
Lucas is ook gezel en medearbeider van de heilige Paulus, wiens geest hij opgenomen en in zijn geschriften heeft neergelegd.
Hij was van geboorte een heiden, van beroep geneesheer uit Antiochië (Kolosse 4,14).
Wanneer hij zich bekeerde, wordt niet vermeld.
Wij treffen hem aan als leerling en gezel van de Apostel Paulus van diens tweede missiereis af.
 

Afbeelding invoegen
De z.g. "wij"- berichten van de Handelingen van de Apostelen bewijzen, dat hij de Apostel tot diens eerste gevangenschap in Rome vergezelde (Handelingen16,10-17, 20,5-15;27,1-28).
Lucas bleef ongehuwd en zou een leeftijd van vier en tachtig hebben bereikt.
Het stierf als Martelaar in Patara in Achaja.
In het jaar 357 werd zijn gebeente tezamen met de relieken van de Apostel Andreas op bevel van Keizer Constantijn naar Constantinopel overgebracht.
Verscheidene kerken als Venetië en Padua, beweren zijn gebeente te bewaren.

- Het evangelie volgens LUCAS:
Omdat de apostel Paulus de Heer niet heeft gekend en omdat hij slechts zeer weinig omgang had met de eigenlijke apostelen en leerlingen van de CHRISTUS heeft gehad, spoorde hij Lucas aan, die wel de geleerdste onder de begeleiders was, het leven en de werken van Jezus naar de voorhanden zijnde bronnen te beschrijven.
Zo ontstond het Evangelie.
Lucas heeft de gehele evangelische literatuur samengevat; hij heeft niet alleen van de twee reeds voorhanden zijnde evangeliën van Matheüs en Marcus gebruik gemaakt, maar ook uit andere geschreven en ongeschreven bronnen geput, te meer daar nog ooggetuigen van het leven van Jezus aanwezig waren.
Het is hoogstwaarschijnlijk, dat hij ook met de de kring van de apostel Johannes en de Moeder van God in verbinding stond.
Zo ontstond dan het kostbare boek, waarvan iemand heeft gezegd, dat het ’t aantrekkelijkste boek is, dat ooit werd geschreven.
Hij schildert de Heiland zo gaarne als medelijdend Geneesheer van de zieken naar lichaam en ziel.
Men noemt het evangelie bij voorkeur het evangelie van de barmhartige liefde.
De heerlijke plaatsen van de barmhartigheid Gods jegens de mensen grijpen ons daarin aan.
Daar lezen wij de gelijkenis van de verloren zoon, van de barmhartige Samaritaan, van de bekering van Maria Magdalena, van de moordenaar aan de rechterzijde aan het kruis.
Buitengewoon waardevol zijn voor ons de twee eerste hoofdstukken, die over de Menswording en de Kindsheid van de Heer handelen.
Daar heeft Lucas ook de drie kostbare gezangen overgeleverd, die wij in het brevieer dagelijks bidden: Het Benedictus, het Magnificat, en het gezang van de grijze Simeon.
In deze twee hoofdstukken heeft Lucas ook de Moeder van God zo treffend geschilderd, dat de legende ontstond, dat Lucas een schilder zou zijn geweest en een portret van Maria zou hebben geschilderd.
Dat is wel niet het geval, maar in het Evangelie is Maria wel werkelijk op geestelijke wijze geschilderd.
Waardevol is voor ons ook de z.g. verzameling van parabels, die ons de heerlijke gelijkenissen heeft overgeleverd.
De vriend van de liturgie zou de heilige Schrift gaarne en naarstig moeten lezen; Geheel bijzonder echter moest hij een eerbiedige liefde tot de Evangeliën koesteren, want deze leveren ons niet alleen de woorden en daden van CHRISTUS over, maar ze zijn in de Liturgie symbolen vol werkelijkheid van de Heer, met één woord: in het Evangelie verschijnt CHRISTUS Zelf aan ons en spreekt tot ons.