Blijf volharden

 
Broeders en zusters in Christus,
"Ik zie daar de hemel open en de Mensenzoon staan aan de rechterhand van God.”
Woorden van de H. Stephanus in zijn stervensuur, zoals dit beschreven staat in de Handelingen van de apostelen.
Het is een krachtige getuigenis die de H. Stephanus uitspreekt, maar door deze getuigenis maakt zijn vervolgers nog kwader.
Ze hadden gehoopt dat hij door de steniging dat geloof in Jezus Christus wel zou afzweren.
Zijn standvastigheid brengt hem nog meer lijden en zelfs kort voor de dood zijn intrede doet bidt hij: "Heer Jezus, ontvang mijn geest”.
Hij vergeeft zelfs zijn vervolgers: "Heer, reken hun deze zonde niet aan”.
Het is een tegenhanger van de vreugdevolle dagen rondom het Kerstfeest, maar zo komen we wel terug tot de realiteit van alledag.
Je kunt namelijk Christus’ Naam alleen maar dragen als je bereid bent om de offers te volbrengen, die dit met zich mee brengen.
Christus zegt in het evangelie tot de schriftgeleerden en Farizeën: "Ik zend tot u profeten en wijzen en schriftgeleerden; sommigen zult gij doden en kruisigen, anderen zult gij geselen in uw synagogen en vervolgen van stad tot stad.” ( Matth. 23: 34)
En in het 10e hoofdstuk schrijft hij: "Neemt u in acht voor de mensen.
Zij zullen u overleveren aan de rechtbanken en u geselen in hun synagogen.
Gij zult voor stadhouders en koningen gebracht worden omwille van Mij, om zo ten overstaan van hen en de heidenen getuigenis af te leggen.
Gij zult u voorwerp van haat zijn voor allen omwille van mijn Naam.”
 

Afbeelding invoegen

Ja, het evangelie waarschuwt ons, wij zullen worden overgeleverd aan de rechtbanken van onze tijd omwille van ons geloof!
Overgeleverd door hen van wie wij het niet verwachten: "de kinderen zullen opstaan tegen hun ouders en hen ter dood doen brengen.”
We kunnen het verwachten van vooraanstaande personen, van hen waarvan we misschien wel een hoge dunk hebben.
Mensen die wij als leiders zien, zullen het ons omwille van onze standvastigheid in het geloof, verguizen, kwaadspreken, ons monddood willen maken en overleveren aan wereldlijke rechters.
De wereld viert Kerstmis, het feest van de vrede, de geboorte van de Vredevorst!
Maar in Bethlehem wierp het kruis al zijn schaduw vooruit, daar werd al duidelijk dat Gods Zoon werd afgewezen door de wereld.
Voor Hem was geen plaats in de herberg, Hij was een ongewenste vreemdeling.
Voor Hem geen groot kasteel, geen paleis of een groot herenhuis, maar een stal, want Zijn koningschap en Zijn Rijk waren niet van deze wereld.
Als we de geschiedenis van het christendom bekijken, zien we dat vanaf het begin de H. Kerk geleden heeft.
Tot op de dag van vandaag worden christenen vervolgd omwille van hun geloof.
Na de H. Stephanus zijn er ontelbare christenen gedood ten gevolge van geloofsvervolging.
Maar ook is er gebleken dat deze gruwelijke vervolgingen geen einde konden maken aan het geloof in Christus.
Ogenschijnlijk is er op dit moment nog geen echte sprake van christenvervolging in ons land, we kunnen nog vrij naar de kerk gaan, de kruisbeelden zijn nog niet verboden, maar het vreemde is dat zonder enige vervolging toch de Kerk verdwijnt uit onze samenleving.
Dit is een hele zorgelijke ontwikkeling.
Men moet zich als gelovigen gaan afvragen of er niet te snel tegemoet gekomen wordt aan de omgeving en de wereldse normen, ten koste van het geloof.
Dat de eer, de roem, het meetellen, en het zogenaamde bij de tijd blijven van de kerk en het tijdelijke geluk, belangrijker zijn dan het eeuwige geluk en het zieleheil van de ander.
Ja, wat een voorbeeld mogen wij dan vandaag ontmoeten.
De H. Stephanus, die Christus heeft nagevolgd, hij bleef getuigen van zijn geloof in de Heer, hij deed geen enkele tegemoetkoming, ook al ging het ten koste van zichzelf.
Hij bleef volharden!
Daardoor is hij de hemel binnengegaan, een vrede en vreugde die deze wereld verre overstijgt.
Want de vrede van Christus die de engelen aankondigden in Bethlehem, is de vrede die ook de H. Stephanus zag: "Ik zie daar de hemel open en de Mensenzoon staan aan de rechterhand van God.”
Als wij weten dat het leven op aarde een voorbereidingstijd is op een eeuwige vrede en vreugde in Gods heerlijkheid en dat de Mensenzoon daartoe voor ons heeft geleefd, gestorven, begraven en verrezen is, dan kunnen wij evenals de H. Stephanus, temidden van de hevigste pijnen en zelfs stervende, vol vrede bidden voor hen die ons haten en vervolgen omwille van Christus’ Naam.
Medegelovigen, laten wij ons voornemen werkelijk als echte christenen te gaan leven.
Werkelijke getuigen zijn van de liefde van Christus en dit uitdragen in ons leven.
Moge de H. Stephanus voor ons een voorbeeld en voorspreker zijn.
Amen.
 
Hans Smits