PASSIEZONDAG

 
Wij gaan nu de dagen in van rouw om de goddelijke Bruidegom CHRISTUS, maar ook van trouw aan het Geloof, waarvoor Hij streed: de uiteindelijke overwinning op zonde en dood met als vrucht de: GENADE van het nieuwe leven.
Moeder de KERK, de bruid legt een weduwesluier aan.
De bruidegom CHRISTUS gaat Zijn Kruisoffer tegemoet..
De PASSIETIJD ofwel de Lijdenstijd is de derde trap van de voorbereiding op PASEN .
Was de voorvasten tijd, Septuagesima tot Aswoensdag, slechts inleiding, de VASTEN een tijd van bekering en levensvernieuwing, dan is de PASSIETIJD op een bijzondere wijze gewijd aan de gedachtenis aan het LIJDEN van CHRISTUS.
Dit komt op verschillende manieren tot uitdrukking:
 
1. In het Godshuis, de Kerk worden de kruizen en beelden bedekt.
Daarmee wordt de droefheid van de Kerk tot uitdrukking gebracht.
 
2.De Liturgie zelf staat in het teken van het Lijden des Heren.
 
3. Het Passiemotief, de lijdensgedachte, vraagt nu al onze aandacht.
 


De Kerk heeft de last van het lichamelijk vasten op zich genomen, om zich voor deze tijd GEESTELIJK te reinigen.
Elke dag heeft zij in de prefatie gezongen /gebeden, dat onthouding van spijs en drank, afstand doen van het lichamelijke leven grote zedelijke waarde heeft.
De met erfzonde beladen natuur wordt bedwongen, de geest wordt fijner, helderder, meer ontvankelijk voor de bovennatuurlijke en goddelijke genade.
Zeker versterving en vasten zijn geen doel op zich, doch slechts middelen: Hoe meer wij de aardse begeerten weten in te perken, des te zuiverder en helderder zullen wij het heilige zien.
CHRISTUS zegt: `Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen GOD zien.
Kortom: wat de Liturgie door het jaar telkens in haar gebeden laat doorschemeren:…”terrena despicere et amare. coelestia …het aardse verachten en het hemelse beminnen.
Door het moderne leven zijn wij van de vasten praktijk van de Kerk afgeweken.
Jammer eigenlijk!
Hoe vasten en lijden van CHRISTUS met elkaar samenhangen toont ons een woord van CHRISTUS.
Bij de afscheidsmaaltijd van de tollenaar, MATTEUS, waarbij JEZUS en de leerlingen tegenwoordig waren, klagen de leerlingen van JOHANNES erover, dat de leerlingen van JEZUS niet vasten.
En dan geeft JEZUS hen als antwoord: `Kunnen de bruiloftsgasten treuren, wanneer de bruidegom bij hen is?
Maar de dagen zullen komen, dat de bruidegom van hen zal worden weggenomen: dan zullen ze VASTEN”.
Wij weten welke dagen dat waren.
Dat waren de dagen van het Lijden en de DOOD van JEZUS.
Stellen wij ons nu de vraag, welke houding moeten wij tegenover het LIJDEN van CHRISTUS aannemen?
We kunnen daarbij drie gedachten ontwikkelen.

a. Ook het historisch LIJDEN van CHRISTUS bergt VERHEVEN geestelijke waarde.
Alle vier EVANGELISTEN verhalen uitvoerig over het LIJDEN van CHRISTUS.
Het LIJDEN van CHRISTUS is de hogeschool. van de christelijke volmaaktheid aan de WIL van de VADER.
Zijn grote geduld en overgave aan het LIJDEN, Zijn echte menselijkheid.
Dat zijn sterke impulsen en krachtige motieven voor de Christelijke volmaaktheid.
CHRISTUS is de ideale MENS.
Die moeten wij navolgen.

b. Maar het lijden mag niet beperkt blijven tot het zedelijk vlak.
Laten we toch bedenken, dat CHRISTUS in Zijn Lichaam en zijn Ledematen nogmaals lijdt, een LIJDEN, dat blijft voortduren tot het einde der tijden.
Voor dit LIJDEN is het historisch LIJDEN een voorbeeld.
Wij moeten met dezelfde overgave, met dezelfde gehoorzaamheid, met hetzelfde geduld het aardse lijden op ons nemen en zo "aanvullen wat aan Zijn LIJDEN ontbreekt” (Kolossenzen 1,24)
Zo moeten wij het lijden van CHRISTUS niet alleen historisch beschouwen, maar wij kunnen het in ons lichaam meedragen, mee ondergaan.
Zo wordt de lijdenstijd voor ons een leerschool, hoe wij het aardse lijden als LIJDEN van CHRISTUS moeten verdragen.
Toen de H. FELICITAS in de gevangenis barensweeën leed, riep een bewaker haar toe: als je nu al zo kleinzerig bent, wat zul je dan doen als je voor de wilde dieren wordt geworpen?
Daarop gaf zij dit sublieme antwoord: "Nu lijd ik, dan echter zal er een Ander in mij zijn, die voor mij zal lijden, omdat ook ik immers voor Hem zal lijden”.

3c. Maar er is nog een andere derde gedachte, die al aan de orde is geweest en dat is: het H. MISOFFER, Dat stelt het Lijden en Sterven van CHRISTUS in ons tegenwoordig op het Altaar.
Zo kunnen wij ons lijden voortdurend opheffen tot het Heilig OFFER.
In het MISOFFER ligt een heilige ruilhandel: Zijn Lijden en Sterven komen ons ten goede.
En wij mogen ons lijden met het Zijne verenigen.De Dood van CHRISTUS is slechts een donkere doorgangspoort naar het Heiligdom van de Hemel.
Daarom begeleiden wij de goddelijke Hogepriester tot het Heilige der Heiligen en nemen deel aan zijn Verheerlijking.
AMEN!

H. Havee