Thuiskomst

 
Deze zondag horen wij Jezus zeggen: " Wie Mij ziet, ziet de Vader”.
Jezus Christus is de mens geworden Zoon van God, Hij heeft ons leven gedeeld.
Alles wat wij in ons aardse bestaan meemaken, heeft ook Hij ervaren en ondergaan.
Armoede, haat en verraad, Hij werd beschimpt vertrapt en vernederd, zelfs de dood is Hij niet uit de weg gegaan.
Wie kan er dan beter met ons meevoelen en begaan zijn dan Jezus Christus zelf?
Toch zegt Hij tegen ons: "Wees niet bang, blijf volhouden”.
Ik heb dit alles overwonnen en leef nu in de heerlijkheid van het hemels Vaderhuis.
Een plaats heb ik daar voor iedereen bereid die in Mij geloven.
Ik ben de weg, de waarheid en het leven.
Toch heeft menigeen moeite met hetgeen ons wacht, als wij voorgoed onze ogen sluiten.
De dood is het einde van ons aardse leven.
De dood brengt een scheiding en doet daarom verdriet en pijn.


Maar net als toen, bij de leerlingen, zo wil Hij ook vandaag ons troosten en bemoedigen: "Laat uw hart niet verontrust worden”.
Jezus wist dat ook Hij de apostelen moest achterlaten, zij konden Hem niet volgen.
Hij wil hen daarom behoeden voor een overgave aan troosteloosheid en zelfs wanhoop.
Zijn uitleg moet hen vertrouwen geven, Hij zal terugkeren naar Zijn Vader in de hemel.
Zijn dood zal met menselijke ogen gezien veel te vroeg zijn, Hij zal worden overgeleverd en gedood door vijandige en opstandige mensen.
Jezus ondergaat dit alles om zo de wil van de Vader te volbrengen en dan kan Hij voor ons een plaats bereiden in de hemel.
Dit moge hen en ons vertrouwen en geloof schenken, zodat wij verbonden met de verrezen Heer de weg mogen gaan naar het Vaderhuis.
Dat wij met Hem op weg mogen gaan dwars door alle ups en downs van het leven heen.
Ja, beste mensen, het klinkt allemaal prachtig, maar de gewetensvraag zal ons blijven achtervolgen: mag Jezus in ons leven komen, hebben wij vervolging, vernedering, beschimping er voor over, aanvaarden wij de waarheid, aanvaarden wij Hem als de weg, de waarheid en het leven?
Het is de weg van gehoorzaamheid, liefde en trouw, de weg van geven en overgave, van offer en geduld, de weg van hoop en vertrouwen.
Bij dit alles moeten wij steeds voor ogen houden dat ons einddoel is: het hemels Vaderhuis, het voorgoed samenzijn met God!
Al jaren lang merken wij dat, naarmate de techniek en de wetenschap vooruitgang boekt, de mens steeds kortzichtiger wordt als het gaat om het hiernamaals, alsof het geloof te bewijzen is.
En komen we er niet achter, krijgen wij geen zichtbare zekerheid, ja, dan wordt het verbannen naar het land der fabelen.
De mensen kijken niet meer verder dan hun neus lang is, het gaat hen om het hier en nu.
Alles wat er later komt is niet meer belangrijk, we willen dit leven zo goed mogelijk invullen en streven naar succes en carriére, zelfs al gaat het ten koste van het gelovig zijn.
Het woord hiernamaals is door velen ingeruild voor het "hierennumaals”, het gaat om het hier en nu.
Wat er later komt zien we dan wel, daar maken we ons toch niet meer druk om, of is dat zogenaamde uiterlijke schijn, dat we gewoon onszelf wat wijsmaken?
Is misschien daarom wel ons hart zo vaak verontrust?
Komt het omdat het hier vaak zo anders loopt dan we hadden verwacht en willen?
Dat we dingen tegenkomen in het leven die niet passen in het plaatje van ons denken en ons gevoel?
Christen zijn betekent ook nu al de weg van Christus gaan en je niet laten ontmoedigen door wereldse omstandigheden, want we zijn hier op doortocht, een pelgrimstocht naar een definitieve verblijfplaats.
Op weg naar het hemels Vaderhuis, waar we zekerheid en vrede mogen vinden, daar heeft Jezus voor ons een plaats bereid en daar zullen wij eenmaal met Christus verenigd mogen zijn.
Jezus geeft een duidelijk antwoord aan de twijfelende Thomas: " Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven”.
Door dit antwoord van Christus ons eigen te maken zullen wij door Hem tot de Vader komen.
Dat is de vaste grond van ons geloof!
Amen.

Hans Smits