De weg van Waarheid en liefde

 
 
Broeders en zusters in Christus,
Op deze zondag Laetare het verhaal over een blindgeborene van wie een geloofsproces in beeld is gezet.
Er komen verschillende personages in dit evangelie voorbij waarin wij onszelf zullen kunnen herkennen. Maar de persoon die ons ongetwijfeld het meest aanspreekt is de blindgeborene.
Het is een levensweg die ieder van ons gaat, een weg van steeds weer kiezen, kiezen tussen het gedrag van de blindgeborene en het gedrag van de zelfverzekerde farizeeën.
Het zijn twee totaal verschillende wegen, de weg van geloof en de weg van ongeloof.
Allereerst de blindgeborene: een gewone eenvoudige man uit het volk, die heel open is en zich verwonderd over de geslotenheid van de farizeeën.
De man kan voor ons een geloofsleerling zijn die, door christus te volgen, aan den lijve ervaart dat je door licht te worden, zichtbaar gelovig zijn, haat opwekt en vervolging gaat ondervinden.
Dan zien we Farizeeën die zich niet goed raad weten met het verhaal over de genezing en er komt verdeeldheid over de wijze waarop Jezus de blindgeborene genas.
Zij blijven ziende blind, zij geven zich niet over in geloof aan Christus.
Ze kunnen zich niet anders verweren dan te schelden, te oordelen en veroordelen.
Een houding van: wat niet mag, dat kan ook niet zijn.
Zij baseren hun geloof op de wet en de traditie.
Daartussen hebben wij nog een hele groep mensen, waaronder de ouders van de genezen man.


Zij zijn bang om uit de synagoge gestoten te worden en weigeren een uitspraak te doen, zij gaan liever schuil achter de massa.
Zij zijn een beeld van de mensen die geen risico’s willen nemen, die vrezen voor de gevolgen die deze geloofsovergave met zich meebrengt.
Het zijn grote onderlinge tegenstellingen die zich hier openbaren, aangaande de verklaring van het onweerlegbare genezingswonder.
Voor de farizeeën is het helder en duidelijk: "deze man kan niet van God komen, want Hij houdt de sabbat niet”. Daartegenover de genezen man die zijn overtuiging uitspreekt: "Als deze mens niet van God kwam, had Hij zoiets nooit kunnen doen.
Hij is een profeet”.
Het "ja, ik geloof, Heer” tegenover het onmogelijk kunnen geloven.
Tenslotte stelt het evangelie ons de vraag: welke weg willen wij gaan, de weg van de blindgeborene, die van de farizeeën of die van ons achter de massa verschuilen?
De Heilige Kerk, die het werk van Christus, Zijn verkondiging van de Waarheid moet voortzetten, brengt eveneens verschillende reacties teweeg bij de mensen.
Sommigen scharen zich achter de geloofsleer en de Waarheid van de Kerk en durven zich te houden aan wat Christus van hen verlangt.
Veel anderen verlangen het tegendeel, namelijk dat de Kerk zich aanpast aan de wereld en de moderne tijd zodat zij niet meer opvallen en in de massa schuil gaan.
Maar voor de Kerk is het onmogelijk en ondenkbaar dat zij zich zal richten naar de meerderheid en daarmee haar Heer en God ontrouw zou worden.
Wij als gelovigen, als volgelingen, weten wat Christus van ons verwacht.
Laten wij dan ook, evenals de blindgeborene, Christus ons hele leven trouw blijven, ongeacht wat anderen of de meerderheid van ons vinden en verwachten.
De liefde tot Jezus Christus, moet het uitgangspunt zijn van ons handelen en onze houding.
Laten wij ons opstellen zoals de blindgeborene, zien met het hart!
Door zijn geloof in Christus, is zijn uiterlijke genezing doorgedrongen tot in zijn hart.
Laten wij nu, halverwege het Paasfeest, op zondag Laetare, naar de Heer gaan met het gebed van de blindgeborene: ”Heer, geef dat ik zien kan, Heer, geef ons geloof, hoop en liefde”.
Er is maar één weg naar Hem en dat is de weg van Waarheid en liefde!
Amen.

Hans Smits