Volmaakt worden

 
 
Broeders en zusters in Christus,
"Ik ben niet gekomen om op te heffen, maar om de vervulling te brengen”.
Woorden van Jezus in het evangelie van vandaag.
Wat vroeger begonnen is, wordt voltooid door Jezus Christus.
God verlangt naar het hart van de mensen, Hij wil dat wij ons doen en laten met een zuiver hart verrichten, met een oprechte bedoeling.
Het gebod van de liefde staat bij Jezus bovenaan, dat wij in ons doen en laten de liefde van God laten weerspiegelen.
Wij moeten niet iets doen voor het oog van de mensen.
Wij moeten niet bidden en liefhebben om te laten zien hoe goed we wel zijn, nee, het gaat erom dat wij God welgevallig zijn.
Het doet er niet toe of anderen ons goed vinden, allereerst moeten wij het voor God doen.
Hij moet de hoogste eer krijgen.
Daarom mag Jezus de Farizeeën en de schriftgeleerden ook niet zo graag.
Ze zijn veel te veel bezig met hun eigen eer, om zo vooral op te vallen bij de mensen.
Hun intenties zijn onzuiver, op deze manier van doen proberen niet hun gezicht te verliezen.
De Heer vraagt ons om mensen te zijn met een hart gericht op God, dag in dag uit, gezien of ongezien.



Geen verborgen agenda’s, geen dubbele moraal, geen vriendjespolitiek, geen dubbelleven, maar een mens uit één stuk die altijd God voor ogen heeft en leeft en werkt vanuit Zijn liefde.
Hierbij kunnen de geboden ons helpen en sterker nog, vandaag vult Jezus ze zelfs aan.
Ze worden dus niet afgezwakt omwille van de zwakheid van de mensen, integendeel, Jezus scherpt ze aan.
Hij wil ons heilig, volmaakt maken, zoals de hemelse Vader heilig en volmaakt is.
Maar hoe moet dat, als wij "vrije” mensen willen zijn.
Mensen die zelf wel bepalen, wat ze doen en laten.
In de wereld maken we samen wetten en spreken af deze te onderhouden en na te leven, deze hoeven dan heus niet worden aangevuld van "bovenaf”.
Maar God denkt hier heel anders over, Hij heeft Zijn Goddelijke Wetten in ons hart gelegd.
Ieder mens die nadenkt, luistert naar de stem van zijn, door Gods Geest gevormde, geweten en hoort wat hij wel en niet moet doen.
Het gaat in Gods wet om de positieve voorschriften en niet om de negatieve.
We worden niet gevraagd om niets te doen, maar juist iets te volbrengen.
Iets wat misschien veel moeite kost, maar uiteindelijk goed is voor onszelf en voor anderen.
Dat geldt voor de eerbied voor het leven, voor de goede naam, voor liefde, voor barmhartigheid en de waarheid.
Het evangelie van deze zondag laat zien dat de woorden van Jezus ons geen beperkingen opleggen.
Ze dammen onze menselijke vrijheid niet in, maar ze zijn juist een wegwijzer naar een menselijker samenleving, een wegwijzer naar het eeuwig geluk.
Hoe waar zijn de woorden als Jezus zegt: als mensen elkaar naar het leven staan en het leven ontnemen, dan is het al begonnen met haat en woede in het hart.
Relatiebreuken beginnen al met te weinig liefde en aandacht voor elkaar.
Niet alleen een meineed voor de rechtbank is erg, maar ook de leugen, het spreken van halve waarheden en het uiten van verdenkingen. Medegelovigen, de geboden en voorschriften zijn ons toch door God gegeven om veilig onze eindbestemming te kunnen bereiken?
Waarom moeten we daar dan altijd eerst duidelijkheid en inzicht over hebben voordat wij er toe overgaan?
Waarom zouden we er geen rekening mee houden, het kan ons alleen maar tot heil strekken.
Christus is niet gekomen om de geboden af te schaffen, maar om ze te voltooien.
Hij laat ons zien dat de geboden en voorschriften die ons door God gegeven zijn, bedoeld zijn om naar Gods bedoelingen te kunnen leven en daardoor hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn.
Hij is gekomen om ons op te roepen om niet alleen onze eigen verlangens en inzichten te volgen, maar om Gods geboden te volgen.
Het evangelie eindigt met: "uw ja moet ja zijn en uw neen moet neen; en wat daar nog bij komt, is uit den boze”.
Hier geeft Jezus aan dat we duidelijk moeten zijn, geen compromissen of diplomatisch handelen, want neen is neen en ja is ja.
Toen ik deze laatste passage in het evangelie las, moest ik denken aan het laatste Concilie.
Het 2e Vaticaans Concilie heeft, hoe goed bedoeld ook, veel verwarring gebracht.
De oude leer kreeg eigentijdse formuleringen, er werden vele compromissen gesloten en dit werd de Kerk door velen verweten.
Ook de gelovigen hebben zich aangeleerd om compromissen te sluiten, daar waar het grondprinciep heel duidelijk is.
Wij hanteren dan ook vaak de "slagzin”: in de Kerk is alles veranderd.
Alles wordt afgezwakt, de H.H Sacramenten worden aangepast naar onze denkbeelden en levenswijze.
Ze werden en worden door leken, die werkzaam zijn in het pastoraat, zelfs toegediend of men gebruikt een vorm die er op lijkt.
Hoe vaak horen wij dan niet: "ze hebben ons vroeger van alles wijsgemaakt, nu kan en mag het wel of nu hoeft het niet meer, is afgeschaft”, misschien een uiting van onmacht of zelfs boosheid, maar door dit alles voelen wij ons dan aan niets en niemand meer gebonden.
Jezus wil een duidelijk " ja” en een duidelijk "neen", Hij is niet gekomen om op te heffen maar om tot volheid te brengen en dat geldt voor ons, maar ook voor de Kerk.
Hij doet een beroep op de innerlijke gezindheid en daarbij zijn wij aan princiepen gebonden.
Beste mensen, Jezus heeft ons twee richtingswegen aangegeven.
In het gebed dat Hij ons zelf geleerd heeft, in het Onze Vader, staan ze duidelijk beschreven en dit bidden wij elke dag: " Uw Rijk kome en Uw wil geschiede”.
Deze leiden ons op onze levensweg naar het eeuwig Vaderhuis.
Amen.

Hans Smits