Stenen rapen

 
Broeders en zusters in Christus,
In het evangelie van vanavond ontmoeten wij een vrouw van wie we tegenwoordig zouden zeggen dat ze vreemd was gegaan.
Betrapt op overspel.
Maar wat hier toch wel opvalt is dat het alleen maar over de vrouw gaat en je kunt je al gauw gaan afvragen: er waren toch twee mensen bij betrokken.
Waar is nu de man?
Dit is eigenlijk heel vreemd, maar het schijnt dat de man zich nogal wat kon permitteren, want zolang hij de andere man niet tekort deed was er geen probleem.
Een vrouw daar in tegen werd ieder contact naar buiten ontzegd.

Daarom kwamen ze dan ook alleen met haar naar Jezus toe.
En Jezus, de zachtmoedige godgeleerde, een profeet, moest nu maar eens laten zien dat Hij de wet van Mozes serieus nam, dachten de schriftgeleerden.
De Farizeeën hadden gewacht op een goede gelegenheid om Jezus in het openbaar een naar hun mening onoplosbaar probleem voor te leggen. Een vraag waar welk antwoord dan ook steeds ten nadele van Jezus zou zijn.
Zij plaatsten de vrouw in hun midden en vroegen: "Meester, deze vrouw is op heterdaad betrapt, terwijl zij overspel bedreef”.
Nu heeft Mozes ons in de Wet bevolen zulke vrouwen te stenigen.
Maar Gij, wat zegt Gij ervan?”
En volgt er een heel wonderlijk moment.
Jezus gaat op zijn hurken zitten en schrijft in het zand.
Het leek er even op, beste mensen, dat Jezus in verlegenheid was gebracht.
Dat Hij geen uitkomst wist.
Ze gingen zich steeds zekerder voelen, zij drongen aan en riepen om een duidelijk antwoord.
Wat zou Hij nu geschreven hebben?
Als Jezus zich dan weer opricht zegt Hij: "Laat degene onder u die zonder zonde is, de eerste steen gooien”.
Door dit antwoord komt heel duidelijk naar voren hoe hard en genadeloos wij met elkaar leven en met elkaar omgaan.
Niemand raapt een steen op.
Niemand wilde zichzelf te kijk zetten als een heilig boontje.
En de oudsten, zij knepen er het eerst tussenuit.
De eerste steen gooi je niet zo gemakkelijk, de tweede en de derde vliegen al eerder door de lucht.
De vierde en vijfde zijn al niet meer te onderscheiden van waar ze vandaan komen.
Lafaards genoeg dus.
Genoeg mensen die slaafs volgen.
Dit gebeurt in de wereld vandaag, in het dagelijkse leven, maar ook binnen de kerk.
Het zijn mensen die de kracht van de wet gebruiken om anderen uit te sluiten.
Jezus keurt het niet goed wat de vrouw heeft gedaan, laat dat vooral duidelijk zijn, maar hij weet ook, dat de aanklagers geen heiligen zijn.
Hij wijst op de wortels van het kwaad in ons hart, daar, waar we ons boven de ander verheffen.
We zitten allemaal vol fouten en gebreken, daarvan moeten wij ook terdege bewust zijn en als we iets fout doen, mogen we het gerust zeggen, maar niet vanuit een houding: och, wat zijn we toch goed!
Jezus veroordeeld noch de vrouw, noch de omstanders.
Hij zwijgt en schrijft in het zand, misschien wel: wordt zoals Ik.
Hij geeft ons telkens weer nieuwe kansen.
Wij kunnen ons vanavond de vraag stellen: wat gaat er in mij om als ik nu eens in de kring rond Jezus stond, terwijl Hij in het zand schrijft? Wanneer en hoe neem ik een steen in de hand ?
Laten we dan naar Jezus Christus kijken, ook van zijn kant komt geen veroordeling.
Hij geeft ons moed zodat wij mogen geloven in nieuwe kansen.
Amen
 
Hans Smits