De Tien Geboden.

Beste vriend,
 
De Witte Ridders horen heel vaak dat juist deze Tien Geboden de mens zwaar vallen.
Met name het woordje gebod, het moeten, strijkt velen tegen de haren en keert mensen af van het Geloof.
De kerk is daar soms ook debet aan, willen wij niet ontkennen.
"Je moet dit en je moet dat", je mag dit niet" en je mag dat niet".
Iedereen weet, dat als je een mens zo benadert, dit niet echt motiveert om dichter naar God te komen.
En toch, mijn beste vriend, de Tien Geboden, die God ons als liefdevolle richtlijnen heeft meegegeven voor ons leven zijn voor iedereen te begrijpen en met een beetje goede wil te volgen.
Stel je eens het liefste voor dat je hebt in dit leven.
En stel je zelf dan eens de vraag of je dit liefste in je leven pijn wilt doen.
Dan zegt toch iedereen nee?
Nee, ik wil jou geen pijn doen.
Ja, ik wil altijd dicht bij jou zijn.
Dat is toch zo?
Voor de Witte Ridders is het Geloof in Jezus, God zelf, het liefste wat ze bezitten.
En daarom ook is het voor de Witte Ridders geen plicht, geen moeten, maar de wil om te ontmoeten, de wil om ons, ieder apart, zo vaak als mogelijk te verenigen met Onze Vriend en Meester.
En natuurlijk struikelen wij ook, wij zijn tenslotte maar mensen.
Daarom ook zeggen wij sorry in het Heilig Sacrament van de vergeving, maar ten diepste is het ons diepe, diepe verlangen om dicht bij de Liefde van God te zijn, deze Liefde in ons leven te ervaren.
Dat is onze drijfveer om te leven volgens de tien geboden, niet omdat het moet, maar omdat wij Hem geen pijn willen doen en weten dat wij Hem pijn doen als wij niet leven volgens Zijn Geboden.
En dat mijn beste vriend willen wij niet, nu niet en nooit niet.
 
In het teken van het Kruis ligt de overwinning,
 
Namens de Witte Ridders,
 
Paulus.