De leerling is niet meer dan de Meester.

Beste vriend,
 
Als jij Mijn volgeling wilt zijn, pak dan je kruis op, zoals Ik je dat heb voorgedaan.
Papier is geduldig, beste vriend, maar wat als je kruis zich daadwerkelijk aandient.
Wat dan mijn beste vriend?
Kruizen zijn er in alle vormen en maten; een ziekte die je overkomt, een kind dat je vroegtijdig wordt ontnomen, een echtgeno(o)t(e) die je niet meer begrijpt, de kruizen zijn eindeloos.
In de meeste gevallen is onze natuurlijke reactie dat wij ons Kruis niet willen, want wie wil er nu ongelukkig zijn?
Soms zelfs nemen wij God kwalijk, dat het juist ons is overkomen.
Dat zie je bijvoorbeeld in die gevallen waarin een kind ons op zeer jonge leeftijd is ontnomen, of ons een levensbedreigende ziekte overkomt.
Waarom nou, waarom nou?
Waarom ik?
Waarom wij?
Als eenvoudige sterveling overzien wij niet waarom deze dingen gebeuren.
Het liefst zouden wij het Kruis ver van ons af gooien en alles willen terugdraaien.
Eigenlijk op dezelfde manier als de duivel Jezus aanbood om het lijden voor de vergeving van alle mensen niet op zich te hoeven nemen.
Maar Jezus nam het Kruis op, wetende hoeveel pijn Hij zou moeten dragen.
Wij zijn vergeten dat wij in ons korte aardse leven moeten lijden en wij alleen de eeuwigheid in mogen gaan als wij het Kruis oppakken.
Maar wat doen wij?
Wij keren ons in veel gevallen af van Jezus, in plaats van ons nog dichter naar Hem te keren en te zeggen: "niet mijn wil maar Uw wil geschiede".
 
In het teken van het Kruis ligt de overwinning,
 
Namens de Witte Ridders,
 
Paulus.