H. Hieronymus Emiliani

Hiëronymus Aemiliani (ook Emilianus; of Gerolamo Miani), Somasca bij Venetië, Italië; stichter; † 1537. Hij is afkomstig uit Venetië waar hij in 1481 is geboren. Hoewel hij een gelovige opvoeding had ontvangen, leefde hij erop los. Hij werd militair en vocht in oorlogen om er goed geld mee te verdienen. Op zijn 28e werd hij commandant van het leger dat de plaats Castelnuovo, vlak bij Treviso, moest verdedigen tegen keizerlijke troepen. Uiteindelijk viel de stad toch in handen van de vijand en Hieronymus werd gevangen genomen. Zo vond hij zichzelf terug in ijzeren boeien en uiterst kommervolle omstandigheden.

Hij besloot zijn lijden op gelovige wijze te dragen, zoals hij het als kind geleerd had en bad tot de Heilige Maagd om uitkomst. En inderdaad, na niet al te lange tijd werd hij zomaar vrijgelaten. Hij heeft het zijn 

 

leven lang als een wonder van Maria beschouwd. Hij hing zijn ijzeren boeien in de kerk van Treviso aan het altaar en keerde naar Venetië terug, waar hij na de dood van zijn broer diens bedrijf overnam. Maar toen er een besmettelijke ziekte uitbrak, deed hij de zaak over aan zijn neef en wijdde zich voortaan aan werken van liefdadigheid. Hij bezocht armen en zieken, richtte opvangcentra op voor weeskinderen en meisjes die uit de prostitutie wilden stappen. In 1518 ontving hij de priesterwijding. In 1530 hadden zich intussen een aantal gezellen bij hem gevoegd. Ze begonnen een nieuwe religieuze orde in het Noord-Italiaanse plaatsje Somasca, gelegen tussen Bergamo en Milaan. Zij worden Somaskers genoemd. Op 8 februari 1537 stierf hij aan de gevolgen van een besmettelijke ziekte die hij had opgelopen bij de verpleging van zieken. Op dat moment telde zijn orde reeds meer dan driehonderd leden. Het was paus Clemens XIII († 1769) die hem in 1767 heilig verklaarde.
Hij is patroon van de Italiaanse steden Venetië en Treviso en geldt als beschermheilige van wezen en verwaarloosde kinderen.; daarnaast ook van stichters van scholen en weeshuizen.
Hij wordt afgebeeld met ijzeren kettingen; soms met een kogel (verwijzing naar zijn soldatentijd en zijn gevangenschap die hem tot inkeer bracht).