Ubi caritas et amor, daar waar liefde is

 
"Benedicta sit sancta Trinitas, atque indivisa unitas; Gezegend zij de heilige Drievuldigheid, en onverdeelde Eenheid”, luidt het Introïtus van deze zondag.
Wij staan stil bij het mysterie van de heilige Drievuldigheid.
Wij christenen geloven in één God, maar een God die Vader, Zoon en Geest is.
Eén God in drie personen.
Het gaat niet om een driedubbele, maar een drie-ene God en in die naam hebben wij het heilig Doopsel ontvangen.
Wij als gelovigen worden gevoed door God.
Maar hoeveel mensen lijden tegenwoordig niet aan geestelijke ondervoeding?
Geestelijke honger laat zich niet stillen door surrogaatmiddelen als genotmiddelen, materiële welvaart, maar alleen door geestelijk voedsel.
Gelovigen, beste mensen, sterven uit, als het geestelijk verlangen naar God in hen verkilt, verhard en verdwijnt.
Maar wie in God rust vindt zal ook toegerust worden om werkelijk te leven naar Zijn bedoelingen.
Het grote mysterie van Gods Wezen is ondoorgrondelijk.
God wekt een diep verlangen in ons op.
Een verlangen van ons naar Hem.
Een verlangen naar een eeuwig thuis, een verlangen om bemind te worden.
Ons verlangen naar Iemand die ware zekerheid, geborgenheid, vrede, goedheid en oprechtheid schenkt.
Die Iemand, dat is God, en de ware zekerheid, geborgenheid, vrede, goedheid en oprechtheid, dat is het geschenk aan ons, gelovigen.
Een geschenk van een God die één en al liefde is, een God die liefheeft. 
 

Afbeelding invoegen
De Heilige Drievuldigheid is Liefde, "Ubi caritas et amor, Deus ibi est”, daar waar liefde is, daar is God.
Zonder liefde kan een mens niet leven.
Zoals st. Paulus schrijft: "Al spreek ik met de tongen van engelen en mensen, als ik de liefde niet heb, ben ik niets”.
God is liefde en wij mogen met een gerust hart erkennen dat God, als wij berouw tonen en Hem om vergeving vragen, ten diepste een vergevende God is.
Wij spreken Zijn naam dagelijks meerdere malen uit.
Als we een kruisteken maken noemen wij God bij Zijn Naam: Vader, Zoon en Heilige Geest.
Het is een gebaar dat ons leven gedragen en beschermd wordt door God en dat wij aan Hem toebehoren.
Wat is nu belangrijk in een mensenleven?
Hierop kunnen wij natuurlijk verschillende antwoorden geven, maar belangrijk in een mensenleven is God!
Want van God zijn wij uitgegaan en naar God keren wij weer terug.
Waar God niet meer beleden wordt als de Allerhoogste, daar gaat men andere goden zoeken, zoals bezit, macht en carrière.
Men buigt zich diep voor hen en wordt dan hun slaaf.
De Heilige Drievuldigheid, de God van liefde, wil ons juist omgeven met Zijn barmhartigheid, opdat wij weer mens worden zoals Hij ons heeft gewild.
Zo is Hij ons nabij gekomen, in Woord en Sacrament.
Beste medegelovigen, ons leven hier, met name onze omgang met elkaar, is mede beslissend voor de uiteindelijke omgang en gemeenschap met God.
Dan kan men nog zoveel voor de kerk doen, nog zo’n hoge positie in de kerk bekleden, wie de naaste niet bemint, die allerlei plannen smeed om zelf in aanzien te komen of een doel wil bereiken en dit doet ten koste van de ander, heeft een andere weg gekozen.
Hij of zij kan er dan ook niet op rekenen ooit binnen te kunnen treden in de vreugde en liefde van de Allerheiligste Drievuldigheid, van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Amen.
 
Hans Smits