Mogen katholieken zich laten cremeren?

Eeuwenlang is het  antwoord "nee” geweest.
Crematie was lange tijd ten strengste verboden.
Daarmee wilde de Kerk zich duidelijk onderscheiden van de heidense godsdiensten uit onze streken. Deze heidenen hadden vaak de gewoonte om hun doden te cremeren.
Wie het heidense leven had verlaten en christelijk was geworden, wilde dat duidelijk laten zien.
Dit deden ze niet alleen door andere levenskeuzes te maken maar ook door de manier waarop ze afscheid namen van de wereld moest duidelijk worden dat ze een nieuw geloof hadden aangenomen.
Dit was echter niet de enige reden om niet voor crematie te kiezen.
Het heeft ook met theologie temaken.
De katholieke kerk gelooft dat na onze dood, ons lichaam opnieuw zal opstaan en verenigd met onze geest eeuwig zal leven in de hemel of de hel.
In de Middeleeuwen stelde men zich daar heel praktische vragen bij.
Hoe kon je lichaam nu opnieuw opstaan als het helemaal opgebrand was?
Natuurlijk hoeft dit geen probleem te zijn, we krijgen niet het vergane lichaam bij de heropstanding, maar een verheerlijkt lichaam.
  

Afbeelding invoegen
Om misverstanden te voorkomen besliste de kerk het crematieverbod dus toch maar te handhaven om zich er zeker niet aan te verbranden.
Dat bleef ook later zo, toen sommige mensen zich opzettelijk lieten cremeren na hun dood.
Dit deden ze specifiek om de verrijzenis van het lichaam te ontkennen.
Crematie bleef dus verboden om ons als katholieken van deze groep afvalligen te onderscheidden.
Door de jaren begonnen al deze bezwaren tegen crematie langzaam maar zeker te verdwijnen.
De oorspronkelijke natuurgodsdiensten van de heidenen uit onze landen waren al lang geen concurrentie meer voor de Kerk.
De meeste katholieken hebben ondertussen ook begrepen dat het een verheerlijkt lichaam is dat we zullen krijgen bij de wederopstanding en mensen laten zich al lang niet meer cremeren uit protest tegen de Kerk of tegen het geloof in de verrijzenis.
Het is dan ook daarom dat onder paus Paulus VI in 1966 de crematie opnieuw werd toegestaan voor katholieken.
Vanaf 1997 mag de crematie zelfs gebeuren voor de afscheidsdienst in de kerk.
In plaats van de kist, zijn dan de assen van de overledene aanwezig in de kerk.
Toch blijft de voorkeur uitgaan naar het begraven van de overledenen.
Dat heeft vooral met symboliek te maken.
Het lichaam blijft dan echt een plaats hebben op aarde, die van het graf.
Dit graf is niet alleen een rustplaats, maar ook een plaats waar de familie met de hele gemeenschap samenkomt om de doden te herdenken.
Het begraven lichaam symboliseert ook het zaadje dat sterft in de grond om later vruchten voort te brengen.
Een teken dus dat met de dood het leven niet eindigt, maar dat het een nieuw begin betekent van eeuwig leven.