Heilige WILLIBRORD*

 

De heilige WILLIBRORD, bisschop en belijder: Als er één plaats in Nederland is waar een gedenkteken behoorde te verrijzen, dan is het te Katwijk aan de Rijn, waar in 690 uit Ierland de grote WILLIBRORD uit Northumberland met zijn elf gezellen landde.
Aan hem danken wij onze beschaving en kerstening, onze inlijving in het grote Rijk van Jezus Christus. Vóór hem al hadden sint Egbert en sint Wigbert en de beiden Ewalden hier getracht het kruis te planten, maar door de tegenwerking van RADBOUD, de koning van de Friezen, was hun arbeid onmogelijk gemaakt.
Nu had de H. Egbertus die in Ierland abt van een klooster was, waarin de benedictijn Willibrordus leefde, die drie en dertig jarige monnik gekozen om in de gewesten en nieuwe poging te doen, om de Leer van Christus ingang te doen vinden.
Onmiddellijk begaf deze zich naar Utrecht, waar Radboud onbeperkt heerste en dan naar de machtige Frankische hofmeier van Herstal, om diens hulp tegen Radboud in te roepen.
De bescherming van Pepijn was nodig om zich in het land te kunnen bewegen.
Op het einde van hetzelfde jaar trekt hij naar Rome om de Paus zending en volmacht te vragen.
Het was een uiting van de trouwe aanhankelijkheid van de angelsaxen aan Rome, om niets zonder de H. Stoel te ondernemen, wat wij ook bij Bonifacius opmerkten en wat zulke zegenrijke en verstrekkende gevolgen had.
Dan vestigt hij zich in Teisterband tussen Maas en Waal op de grenzen van Radboud’s koninkrijk.
Nadat Pepijn op Radboud de overwinning had behaald, kon Willibrord in de heidense landen binnendringen.
Voor de tweede keer gaat het naar Rome en op het feest van St.Clemens, 21 November "te Romen in de poert Sergius wiede" zegt de rijmkroniek van Melis Stoke.
Nu vestigt hij als aartsbisschop van de Friezen zijn zetel te Utrecht.
 

Afbeelding invoegen

Hier bouwde hij een kerk ter ere van de Allerheiligste Verlosser, Sint Salvator i.p.v. de door de Noormannen verwoeste, door Dagobert gestichte Sint Thomaskerk), die hem tot kathedraal diende, als mede een kloosterschool, waar evenals te Echternach nieuwe missionarissen werden gevormd*. Vrijwel ons gehele land heeft hij met zijn arbeid gekerstend en in te lijven in het Rijk van Christus op aarde.
Bijna vijftig jaar heeft hij hier gezwoegd, toen hij zich terugtrok in de benedictijner abdij te Echternach in Luxemburg, door hem zelf gesticht, waar hij overleed in 739.
In Echternach rust zijn gebeente en naar zijn graf worden jaarlijks grote processies gehouden.
In ons land geniet de geloofsverkondiger grote verering.
Niet minder dan zeventig kerken zijn aan hem gewijd.
Paus Pius XII breidde zijn beschermheerschap over de gehele Nederlandse Kerkprovincie.

* Het doet goed aan het katholiek gemoed, dat uit piëteit voor de historie in de bisschopsstad van sint Willibrord, waar hij thans ook geëerd wordt door een ruiterstandbeeld, in de laatste jaren een Gertruidis- ,een Nicolaas-, een Paulus-, een Salvator-, en een sint Janskerk (St.Jan de Doper) zijn opgericht.
Nog een st.Pieter en de oude cyclus is weer hersteld.
Uit het treffend schrijven van gelukwens van paus PiusXII van 26 September 1939 aan het hoogwaardig episcopaat en de gelovigen van ons vaderland bij gelegenheid van het 12de eeuwfeest van onze grote Nederlandse Apostel, de heilige Willibrord:

"Met vreugde hebben wij vernomen, hoe gij, geestelijke herders van Nederland en met u, de aan u toevertrouwde kudde, u beijvert om een plechtige hulde te brengen aan de allerzaligste Clemens Willibrord, nu een kring van twaalf eeuwen zich sluit sinds zijn afsterven in het klooster te Echternach.
En inderdaad, vrome godsdienstzin en eerbiedige dankbaarheid eisen het, dat gij bij deze gelegenheid de apostel van uw landstreek herdenkt door een bijzondere huldiging en met een ongewone blijdschap. Want indien de waardgheid van de vader, de eer is van de kinderen, dan roemt gij me recht op deze grote heilige, die, geboren in het edelmoedige Brittannië, door Gods Geest gedreven de zee is overgestoken en die aan de Friezen, welke hem zo na aan het hart lagen, het licht van het Evangelie en de waarde van de innerlijke beschaving heeft gebracht.
Wie zal beschrijven de arbeid, die hij heeft verricht, de kwellingen, die hij heeft doorstaan om uw voorouders te brengen onder het juk van het evangelie van Christus.

Uit het herderlijk van de aartsbisschop en de bisschoppen van Nederland van 7 october 1940:

"Onze H.Vader paus Pius XII heeft aan het eeuwfeest van sint WILLIBRORD een bijzondere bekroning willen geven en hem verheven tot voornaamste patroon, Patronum Primarium van de Utrechtse Kerkprovincie, dus van geheel ons vaderland.
Dit behoeft niets af te doen aan onze liefde voor andere heiligen.
Doch is het niet billijk, dat wij, gedachtig aan het woord van de Apostel Paulus: "Gedenk uw leidslieden, die u het woord Gods hebben verkondigd, let op het einde van hun leven en volgt hun geloof na’, een zeer bijzondere plaats in onze verering geven aan de heilige Willibrord, die zijn gehele leven heeft gewijd aan de bekering van ons vaderland?
Dat hij ons dan steeds als een lichtend voorbeeld en als een machtige voorspreker voor ogen sta.
Dierbare gelovigen, zo ooit, dan hebben wij in onze dagen zulk een voorbeeld en zulk een voorspreker nodig.
Want als ten tijde van Willibrord staat in de geweldige geestesstrijd van onze dagen het Christelijk Geloof op het spel.
Het is als voor ons geschreven in de eeuwenoude antifoon uit het officie van sint Willibrord: "Heilige Vader, Willibrord, leid uw kudde, zie van de hemel op ons neer, die dobberen op de woelige zee en behoed ons, door uw gebeden en roemrijke verdiensten voor de schipbreuk".