Heilige Hilarius*
H.HILARIUS,
bisschop
en Kerkleraar:
Sterfdag: 1 november
367;
Graf: Dom van Parma (Italië).
HILARIUS is een van de helden, die voor het Geloof in de Godheid van CHRISTUS
ontzaglijk veel geleden en gearbeid hebben.
Nauwelijks waren de dagen van de
bloedige vervolging voorbij (313) of een andere nog gevaarlijker vijand, in de
Kerk zelf, stak de kop op het: ARIANISME.
Deze dwaalleer loochende de
Godheid van CHRISTUS en was veeleer heidendom, verborgen onder het masker van
het christelijke geloof.
In korte tijd laaide de vlam van de strijd in de
gehele Kerk op, temeer daar de keizers, die zich christelijk noemden, de
dwaalleer sterk bevorderde; wederom moesten talrijke martelaren met hun bloed
de Godheid van Christus bezegelen.
De rechtzinnige
bisschoppen, die zich tegen de dwaalleer verzetten werden onder de grootste
ontberingen verbannen.
In de voorste rijen van de strijders stond Hilarius.
Hij stamde af van een voorname
familie en was fijn beschaafd; ofschoon gehuwd, werd hij om zijn deugdzaam
leven bisschop van Poitiers; spoedig
werd hij als verdediger van het ware
Geloof in ballingschap naar Phrygië gestuurd.
Hier ontstond zijn hoofdwerk over de
allerheiligste Drie-eenheid (in 12 boeken), dat met geestdrift het Geloof
van de Kerk verdedigt, "die overwint als zij wordt bestreden”.
Na vier jaar
mocht hij weer naar zijn vaderland terugkeren.
Door wijze goedheid gelukte het
hem Gallië van de dwaalleer van Arius te bevrijden.
Zegenrijk werkte ook hij
als schrijver.
Daarom werd hij door de Kerk tot Kerkleraar verheven.
Allerheiligste
Drie-eenheid: De H. Hilarius heeft een
beroemd boek over de dit onderwerp geschreven. Sinds ons Doopsel is ons leven
in de allerheiligste Drie-eenheid ingesloten.
"Ik doop U in de naam van de
Vader…,dat betekent: Gij zijt eigendom van de Allerheiligste Drie-eenheid. |
Gij behoort aan de VADER, die U heeft geschapen, aan de Zoon, die u heeft verlost, aan de H. Geest, die U heeft geheiligd.
Zo moet dan ook ons leven met arbeid, lijden en gebed één dienst aan de allerheiligste Drie-eenheid zijn.
Iedere Zondag die de week heiligt, is dag van de allerheiligste Drie-eenheid.
Met welke een ijver moesten wij de gebeden tot de allerheiligste Drie-eenheid verrichten: van het Kruisteken af; hoe treffend is het, wanneer wij zeggen: In de naam van de Vader en de Zoon en de H. Geest begin ik de dag, het werk en het gebed!
Het Gloria Patri… is in het Brevier het grote keervers.
Het Gloria in excelsis… is de grote lofprijzing van de allerheiligste Drie-eenheid.
Het is een oud pneumatisch gezang, wij moesten het gaarne bidden en spreken.
Het was vroeger alleen aan de Bisschop voorbehouden, het was paaslied.
Ook het Te Deum is afkomstig uit de charismatische eerste tijden van de Kerk.
Het Credo, de prefatie van de allerheiligste Drie-eenheid, de geloofsbelijdenis van de H. Athanasius zijn ernstige en diepzinnige gebeden, die wij niet lichtvaardig moeten bidden.
Letten wij erop, dat de gehele voormis Trinitarisch is samengesteld: het Kyrië is het smeekgebed, het Gloria lof gebed aan de Allerheiligste Drie-eenheid; de Oratie sluit steeds met verwijzing naar de drie Personen: door CHRISTUS met de H. Geest aan de Vader.
Op deze Trinitarische gebedsgodsdienst volgt het antwoord in het woord Gods van het Epistel, in het woord van Christus in het Evangelie, in het woord van de H. Geest van de preek.
Het Credo besluit de voormis.
Ook de Offer mis kunnen wij Trinitarische sporen vinden.
Wij bouwen aan een tempel waar de Allerheiligste Drie-eenheid moet wonen.
’Zo iemand mij liefheeft, zal hij mijn woord onderhouden; dan zal mijn Vader ook hem beminnen en wij zullen tot hem komen en ons verblijf bij hem nemen” (Joh.14,23). "
”Of weet ge niet, dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont?” (1 Cor.6,19).