Heilige HEDWIG*

 
Heilige HEDWIG, weduwe: Sterfdag 15 october 1243:
heilig verklaard 1267;
Het feest in de Kerk 1706;
Graf: in stift Trebnitz (Silezië).
Leven: Een heilige uit vorstelijk geslacht geboren 1174, tante van de Heilige Elizabeth van Thüringen.
Zij is een voorbeeld van alle drie de vrouwelijke standen, maagd, de gehuwde vrouw, en de weduwe.
Zij schonk haar gemaal zeven kinderen, die zij in godsvrucht opvoedde, daarna haalde zij haar gemaal over tot de gelofte van echtelijke onthouding; na diens dood, nam zij de sluier aan en leefde een leven van de strengste versterving.
Zij beoefende een streng vasten en andere kastijdingen.
Haar vreugde bestond erin zich aan allen te onderwerpen, de nederigste diensten te verrichten, de armen op de knieën te dienen, de voeten van de melaatsen te wassen, hun wonden te reinigen, te kussen en te verbinden.
Haar zielensterkte  bewees zij bij de dood van haar zoon Hendrik II, die in de slag tegen de Tartaren was gesneuveld. Groter was haar dank jegens de Heer dan de droefenis om haar zoon.
Zij sprak: "De wil van God is het en ons past het die te aanvaarden".
In de geest jubelend, voegde zij er aan toe: "Ik dank U, o Heer, dat Gij mij zulk een zoon hebt geschonken, die mij in zijn leven steeds heeft liefgehad, mij met grote eerbied bejegend en nimmer het geringste verdriet veroorzaakt heeft.
En ofschoon ik hem zeer gaarne wenste te zien, zo verheugt het mij toch ten zeerste om hem, dat hij door het vergieten van zijn bloed met U, o Schepper, reeds in de hemel is verenigd".
 

Afbeelding invoegen

 
"Tot deemoedige navolging van uw Kruis": Het gebed van de kerk van het feest van vandaag is rijk aan gedachten en een overweging waard.
Het stelt op de eerste plaats vast, dat de heilige HEDWIG door CHRISTUS onderricht werd "van de praal van de wereld tot deemoedige navolging van zijn Kruis over te gaan".
De levensgeschiedenis bevestigt dit.
De heilige heeft op heldhaftige wijze de navolging van het Kruis beoefend.
Zij heeft zich van al het aardse ontdaan: bezit, waardigheid, familievreugden.
Maar dat is nog niet het zwaarste; zij heeft ook haar wil geofferd.
Op zijn grootst staat zij daar, toen zij haar zoon opofferde.
Er zijn vele, ook vrome christenen, die bij tegenspoed of onvoorziene rampen geheel uit het veld worden geslagen.
Dan toont zich de ware vroomheid van de mens, als hij Gods wil vervullen moet in alle omstandigheden, ook wanneer hij het niet begrijpt, waarom God het zo wil, als hem het dierbaarste van het hart gescheurd wordt.

Heer, Uw Wil geschiede, waar ik ga en sta.
Heer, Uw Wil geschiede, ook als ik het niet begrijp.
Heer, Uw Wil geschiede al doet het nog zo zeer.

Het gebed van de Kerk van vandaag, dat vraagt, dat ook wij de vergankelijke vreugden van de wereld met voeten treden en in de omarming van het Kruis al hetgeen ons tegenstaat overwinnen (een bekende afbeelding van de heilige Hedwig laat ons zien in de omarming van de gekruisigde)
Wat wij haar vragen is gemakkelijk gezegd, maar moeilijk ten uitvoer gebracht: de vergankelijke vreugden van de wereld met voeten treden! Misschien konden wij ons met een lichter eis tevreden stellen, de beperkingen en remmen, die het leven ons oplegt, gelaten te dragen.
Een trap hoger is de tweede bede: "in de omarming van het Kruis alles, wat ons tegenstaat te overwinnen".
Dat is echt paulinisch: "Met Christus ben ik aan het Kruis geslagen".
"Ik draag de wonde tekenen in mijn lichaam."
Het leed op de aarde wordt eerst begrijpelijk en vol betekenis, als wij het zien in vereniging met het Kruis of beter in de omhelzing van het Kruis.
Dan is het juist een deel van het kruis en wij vullen aan, wat aan het Lijden van Christus ontbreekt (Kolosse 1,24).
Ten slotte is de oratie een omschrijving van het woord van Christus: "Zo iemand mijn volgeling wil zijn, dan moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen, en Mij volgen" (Marcus 8,34).