Heilige Carolus Borromeus*

 

Heilige Carolus Borromeus, bisschop en belijder.
Een waarlijk groot zielzorger.

De heilige Carolus Borromeus:
Sterfdag: 3 november 1584,
Heilig verklaard 1610;
Graf: in de dom van Milaan;
Leven: De heilige behoort tot de heerlijkste sieraden van de Katholieke Kerk in de 16de eeuw; hij is één van de grootste zielzorgers van alle tijden.
Hij heeft twee grote verdiensten:

a. De hervorming van de gehele Kerk, zoals de hervorming van de zestiende eeuw dringend eiste.
b. De zielzorg van Milaan.
Eerst werkte hij aan de zijde van zijn oom, paus Pius IV aan de sluiting en doorvoering van het concilie van Trente, zijn pastorale onderrichtingen werken nog tot in onze dagen na.
 
Geboren: in 1538 uit een voorname, adellijke Milanese familie, van kindsbeen aan de geestelijke stand gewijd (als kind hield hij zich bezig met liturgische kinderspelen) werd hij met 23 jaar kardinaal en spoedig daarop aartsbisschop van Milaan.
 

Afbeelding invoegen

Nu was het zijn grote zorg de besluiten van het Concilie van Trente in zijn kerkprovincie door te voeren, wat hem geen geringe vijandelijkheden en tegenwerkingen van kerkelijke en wereldlijke kant bezorgde.
Groot was zijn barmhartige naastenliefde en vrijgevigheid jegens de armen.
Toen de pest in Milaan woedde, verkocht hij zijn huisraad, zelfs zijn bed tot verpleging van de zieken en noodlijdenden en sliep voortaan op de blote planken; hij bezocht de pestzieken, troostte hen als teerminnend vader.
En diende hun met eigen hand de sacramenten toe.
Als een waar middelaar smeekte hij dan en nacht om verzoening voor de troon van genade in ootmoedige gebeden.
Toen hij een openbare processie ter verzoening voorschreef, verscheen hij daarbij met een strop om de hals, met blote en met bloed besmeurde voeten, een kruis op de schouder, zichzelf tot zoenoffer voor zijn volk aanbiedend tot afwending van de goddelijke straffende rechtvaardigheid.
Hij stierf in zak en as gehuld het beeld van de Gekruisigde in zijn hand houdend op 3 November 1583 met de woorden: "Zie, Heer, ik kom, ik kom spoedig", nadat hij een leeftijd van slechts 46 jaar had bereikt.
Zijn graf is de beroemde Dom van Milaan in wit marmer.
 
De ZIELZORG en wij:
Op de dag van de grote zielzorger willen wij over de zielzorg nadenken.
De leek moet weten, wat zielzorg is.
Hoe hij aan de zielzorg kan meehelpen en zich daarvoor kan nuttig maken.

a. Wat is zielzorg?
Wij kennen de bezigheden en plichten van de zielzorgers: Preken, Biechthoren, de heilige Geheimen vieren d.i. de H.Mis lezen, zieken bezoeken, catechismus geven….
Vragen wij echter naar het doel en oogmerk.
Het doel van de zielzorg is namelijk het leven van de GENADE te vestigen en te ontwikkelen.
Het is hetzelfde doel, dat CHRISTUS bij zijn verlossingswerk had: "Ik ben gekomen, opdat zij het leven hebben en wel in overvloed."
De zielzorg is dus de voortzetting van het verlossingswerk van CHRISTUS: de mensen moeten ingelijfd worden in het Lichaam van Christus, deze inlijving moet behouden en voltooid worden.
Dat is zielzorg.
En de middelen?
Om het leven te ontwikkelen, is er licht en voedsel nodig. "Uw woord is een lamp voor mijn voeten". (psalm 119.105).
Het brood der ziel is de Eucharistie.. Gods Woord en Eucharistie of Bijbel en Liturgie zijn de twee belangrijke middelen van waarachtige zielzorg.
b. Kunnen wij aan de zielzorg meehelpen?
Zeker!
Het is een kringloop, een wisselwerking: een godsdienstig volk brengt goede en talrijke zielzorgers voort, dezen voeden weer een vroom volk op. Christus Zelf spoort ons aan: "De oogst is groot, de arbeiders zijn weinigen, bidt de Heer van de oogst, dat Hij arbeiders zendt".
Dus bidden wij voor de priesters.
Tenslotte zijn ook de leken op grond van het algemene priesterschap (door het vormsel) zielzorgers.
De ouders hebben de plicht de kinderen het met God vervulde leven te schenken.
Ieder mens moet door voorbeeld en gebed zielzorger voor zijn omgeving zijn.
Dit is de betekenis van de Katholiek Actie, waartoe de H.Vader alle christenen oproept: zij moeten in hun stand, naar hun middelen, zielzorgers van hun omgeving zijn.
En van hen die aan hun zorg zijn toevertrouwd.
Iedere christen is verantwoordelijk voor het zielenheil van zijn omgeving.
c. Wij hebben echter ook de strenge plicht om van de Genade van de zielzorg gebruik te maken.
Vooral moeten wij, die de Liturgie liefhebben, van alle middelen der waarachtige zielzorg gebruik maken: het Sacrament van de Eredienst en het Woord Gods, van de H.Schrift en de Liturgie.
Herders zijn er, en wij moeten volgzame schaapjes zijn, die zich naar de veilige weide laten leiden.