_3.jpg)
Heilige Andreas Avellinus, belijder
|
Andreas Avellinus is geboren in 1521 in Castronuovo di
Sant'Andrea in Zuid-Italië.
Bij het doopsel ontvangt hij de naam Lancelotto.
Als jonge priester was hij verbonden aan een kerkelijke
rechtbank.
Tijdens een verdediging kwam er een keer een klein leugentje over
zijn lippen.
Vlak daarna las hij bij toeval in de heilige Schrift "Een mond die
liegt vermoordt de ziel.” (Wijsheid 1, 11)
Diep getroffen door deze woorden
legde hij zijn positie bij de rechtbank neer en wijdde zich uitsluitend aan de
dienst aan God en het welzijn van de zielen.
In 1566 trad hij in
in de orde van de Theatijnen.
Toen koos hij de naam Andreas, uit liefde voor
het kruis van Christus.
Hij werkte zeer ijverig als zielenherder.
Met
vaderlijke liefde en voorzichtigheid bracht hij als biechtvader ontelbare uren
door in de biechtstoel.
Hij reisde langs de steden en dorpen in de buurt van
Napels om de verlossende boodschap van het Evangelie te verkondigen. |
|
Door de bisschop van Napels werd hij belast met de hervorming van een Napolitaans klooster waar de discipline was zoekgeraakt.
Door zijn eigen voorbeeldige levenshouding slaagde hij erin zijn opdracht tot een goed einde te brengen, maar niet zonder kleerscheuren.
Hij werd door zijn tegenstanders belaagd en zwaar verwond.
Men bracht hem voor verzorging en revalidatie naar het klooster van de Theatijnen.
Vanwege zijn intelligentie, zelfdiscipline, onderdanigheid en zuiverheid werd hij uitgezonden om nieuwe vestigingen voor de orde uit te bouwen, zoals in Milaan en Piacenza.
De heilige Carolus Borromeus was een intieme vriend van Andreas Avellinus die hem voor zeer belangrijke kerkelijke aangelegenheden raadpleegde. In het leven van deze heilige priester komen verschillende wonderen voor.
Toen hij een keer samen met een metgezel in slecht weer op weg was naar huis, werd zijn lantaarn gedoofd door de regen en de wind.
Zij werden echter niet doorweekt door de regen.
Zijn lichaam straalde van licht en zo konden zij in de dichte duisternis toch de weg naar huis vinden.
Velen kwamen bij Andreas om raad vragen.
Hij heeft duizenden brieven geschreven.
Vermoeid door zijn vele werkzaamheden en verzwakt door zijn leeftijd werd hij op 10 november 1608 getroffen door een beroerte aan de voet van het altaar toen hij de heilige Mis wilde gaan opdragen.
Toen hij voor de derde keer sprak "Introibo ad altare Dei” (Ik zal opgaan naar het altaar van God), stierf hij.
In 1712 verklaarde paus Clemens XI hem heilig.
Andreas Avellinus wordt vereerd als patroonheilige van Napels en Sicilië.
Hij ligt begraven in de Sint-Pauluskerk in Napels.
Andreas Avellinus is patroon tegen een onvoorziene dood en tegen beroertes.