KRUISVERHEFFING*

 
KRUISVERHEFFING: "Gij alleen zijt waardig geweest, de Koning van de Hemel te dragen”…
Een Votieffeest d.w.z. een feest, dat tot gedachtenis aan een geschiedkundige gebeurtenis is ingesteld.
De aanleiding van dit feest was de vinding van het Heilig Kruis (14september 320) door de heilige HELENA en tevens van de grafkerk in Jeruzalem.
Later werd de vinding op 3 Mei gevierd en op deze dag herdacht, dat in 628 keizer Heraclius het Kruis van de Perzen terug kreeg.
De Koning zelf gaf de heilige Reliek op 3 Mei 630 aan de Patriarch Zacharias.
Wij zien, dat de aanleiding bij dit feest zelfs verwisseld is.
– De Kerk omhelst het idee met alle liefde en geestdrift: het is de verheerlijking van het Kruis van CHRISTUS als teken van Verlossing.
De Kerk viert dit verlossingsfeest met opzet nu tegen de duisternis van de herfst, die symbool is van de hellemacht. Ook wil de Kerk het "teken van de Mensenzoon” verheffen, dat bij zijn wederkomst zal verschijnen.
 
Kruismystiek:
 


a.- De Liturgie beschouwt bijna nooit het Kruis als martelhout van de lijdende CHRISTUS, maar veeleer als teken van de Verlossing, als triomfteken van de zegepraal over de hel.
”O, Kruis, schitterend boven alle sterren, beroemd in de wereld, zo beminnelijk voor de mensen en heilig boven alles, dat alleen waardig zijt geweest de Losprijs van de wereld te dragen, liefelijk Hout, liefelijke nagels, red deze menigte, hier vergaderd, om Uw Lof te zingen”.
b.- Een lievelingsgedachte van de Liturgie is het, het Kruis met een boom, vooral met de boom der kennis van goed en kwaad te vergelijken.
Hier staat op de eerste plaats de klassieke prefatie: "Uw wil was het, dat van het Kruishout de Verlossing van het menselijk geslacht uitging; van een boom kwam de dood, van een boom moest het Leven ontstaan”.
c. Hier en daar wordt ook de gedachte aangegeven, dat het teken van het Kruis sacramentele kracht bezit.
Dit geloof was in de oude tijden en ook in de middeleeuwen buitengewoon sterk; het teken van het Kruis jaagt de duivel op de vlucht, breekt de macht van de Hel; waar het kruis geplant is, daar durft de duivel niet binnentreden.
Het kruis wordt vaak als exorcisme gebruikt.
In de Doopritus komt het heden nog sterk tot uitdrukking: "…en dit teken van het heilig kruis, dat wij op zijn voorhoofd drukken, verstout u niet, boze geest, dit ooit te schenden”.
– Beschermen wij onszelf dikwijls met het kruisteken tegen de boze vijand.
Beschermen wij onze huizen en kamers, velden door kruisbeelden tegen de macht van de Hel.
d.- ten slotte speelt de Liturgie met het woord verheffing: Een voorafbeelding van het Kruis van Christus en van zijn verlossende kracht was de koperen slang, die Mozes in de woestijn liet opstellen (Numeri 21,2-9).
CHRISTUS heeft zelf in het nachtelijk gesprek met Nicodemus op deze voorafbeelding gezinspeeld: "zoals Mozes de slang ophief in de woestijn, zo moet de Mensenzoon worden verheven, opdat ieder, die in Hem gelooft, het eeuwig leven zal hebben”.(Joh.3,14)