_3.jpg)
Zij kunnen van ’t kribje niet scheiden
|
Als we in deze dagen de traditionele kerststallentocht maken en misschien weer vele kerkgebouwen bezoeken, dan is het is alsof er onder gewelven van een kerkgebouw nog lang de klanken natrillen van de gewijde woorden en de mooiste gezangen van het kerstfeest.
We kunnen nog de wierookgeur ruiken, zoals dat gebruikelijk is.
De nachtmis na middernacht, de dageraadsmis rond klok van 7 uur en de Eerste Kerstdag afsluitend met de plechtige dagmis.
De drie, op elkaar volgende, H.H.Missen die feestelijk, devoot en vol vreugde het feest van de geboorte van het Goddelijk Kind aankondigen.
Er hangt een sfeer die verteld over het grote geheim van het Offer, juist in de Kerstnacht met een nog grotere betekenis dan anders.
God zend Zijn Zoon naar deze wereld om ons te verlossen!
De laatste 50 jaar heeft in vele kerken het feest zich helaas verplaatst naar kerstavond of misschien nog beter, kerstmiddag en gaat verder in de loop van Kerstmorgen.
De devotie en vreugde heeft plaatsgemaakt voor sfeerpakkers – kinderfeest en misschien wel nostalgie. Deze nostalgie probeert men dan te volmaken door de vroegere dageraadsmis te vervangen door een zogenaamde "echte” nachtmis in de ochtend.
Wat niet of nauwelijks veranderd is, zijn de bezoekjes aan de kerststallen door groot en klein.
Het getrippel van kindervoetjes, soms vergezeld met een hoog stemmetje.
De ogen gaan schitteren en ze staren onafgebroken naar het kersttafereel. |
|
Zij vormen het middelpunt van het schouwspel, voor de kinderen is het een prachtig verhaal, voor ons die dit grote mysterie begrijpen, kijken terug op het ontzagwekkende wonder van de Kerstnacht.
Voor jong en oud is de kerststal een zichtbaar verhaal, met de engelen boven de stal, die hun lied van lof en dank lieten horen in de kerstnacht. De herders met hun schapen die neergeknield bij de kribbe, aanbiddend omdat het hun God is, dat kleine Kind de Heer van het heelal, Zijn handjes uitstrekkend als een uitnodiging Hem in ons hart te sluiten.
Zij kunnen van het kribje niet scheiden……….
En dan over enkele dagen de drie Koningen, de grijze Caspar en Melchior, achter hen de donkere Koning, de wijze magiër en niet te vergeten de kamelen en hun begeleiders.
Kortom een rijke geschiedenis!
Een kerk zonder kerststal is met Kerstmis niet compleet.
En die grote verwondering is niet alleen bij de kinderen, maar ook bij ons volwassenen, het kersttafereel draagt bij aan meer devotie.
In het hart van iedereen die gelooft, leeft nog het kind met zijn eerbied voor het heilige en het verlangen naar de vrede die de kerststal uitstraalt. Met man en macht wordt er vaak geprobeerd om alles zo realistisch mogelijk te maken, waarbij de beelden vaak een grote rol spelen.
Door hun afmeting, prachtige kleuren, de tekening op - en de plooival van de gewaden, geven een plechtige en eerbiedwaardige sfeer die bij het hoogfeest van Kerstmis hoort.
Wat het hoogste, het diepste en het grootste is van het hele kerstgebeuren wordt in de kerststal uitgebeeld.
Wij voelen, zo vertoevend bij de kribbe, het geheim van het kerstwonder, want de nederigen, zij zullen God zien.
Moge de Heilige Familie ons tot voorbeeld zijn.
Mogen wij zijn als de herders van Bethlehem, warm van hart en trouw van geest.
Daar waar de kerken hun deuren gastvrij openen, trekken jong en oud van kerststal naar kerststal, een tocht met een devote sfeer, van meditatie en misschien wel om troost te zoeken.
Want de wereld kan hard, koud en donker zijn, ons hart verscheurd door pijn en verdriet, maar dan is er bij de het Goddelijk Kind in de kribbe het gloeiende licht van Gods oneindige liefde, God die zegt: Ik laat je niet alleen.
Ik wens u allen, groot en klein, een Zalig Kerstfeest en een warme en vredige kerststallentocht.
Hans Smits