_3.jpg)
Confrontatie tussen goed en kwaad
|
Broeders en zusters in Christus,
Kunt u ook zo moedeloos worden bij het zien van de verdeeldheid en de ellende in de wereld?
Telkens weer opnieuw worden wij geconfronteerd met gebeurtenissen die een schaduw werpen over ons leven.
Het kwade overschaduwd ons en wij verlangen zo intens naar het goede.
Ook als christenen is het soms moeilijk om de rol van God in deze ellende te zien.
We worden heen en weer geslingerd tussen het verlangen naar het goede en de confrontatie met het kwaad. Maar wat is nu de rol van God binnen de strijd tussen goed en kwaad?
Is God werkelijk de Heer van het goede en de overwinnaar op zonde en dood?
Ja, soms kan het je zelfs overkomen dat deze geloofswaarheid aan het wankelen komt, dat je nog maar op weinigen kunt vertrouwen en zelfs bij mensen met een kerkelijke functie geen gehoor vindt.
Dat mensen proberen hun eigen "streven naar…”, kost wat kost binnen te halen, ook al gaat dit ten koste van mensen en geloofswaarheden.
Zij kiezen duidelijk partij, verkondigen hun eigen gelijk, keiharde kritiek die vlug, raak, scherp en zonder begrip is.
Hun eigen levenswandel is naar hun eigen inzicht onaantastbaar en men denkt voorbeeldig te zijn. |
|
Het antwoord ligt uiteraard bij ons zelf, maar ook in de bijbel kunnen we hierover heel wat vinden.
Als we bijvoorbeeld lezen bij de profeet Maleachi 3: 15: "Het is immers zo, dat wij degenen die God trotseren gelukkig prijzen; degenen die kwaad doen gaat het voor de wind en degenen die God op de proef stellen brengen het er goed af.”
Ja, waarom gaat het de goeden slecht en de slechten goed?.
Vandaag licht Jezus de sluier hierover een beetje op.
Hij spreekt evenals vorige week over de akker, over de invloed van het onkruid.
Jezus stelt zelfs vandaag zelf aan Zijn Vader de vraag: "Hoe komt het God, dat er onkruid op Uw land staat. U hebt toch goed zaad gezaaid op de akker?”
Eigenlijk is het antwoord heel eenvoudig!
Het onkruid dat het goede overwoekerd is het werk van de satan.
Jezus beschrijft hier de realiteit van deze vijand, van het kwaad.
Het kwaad dat opstaat tegen God.
En dat kwaad is volgens de Heilige Schrift de oorzaak van alle ellende in de wereld.
Jezus probeert wederom dit door een parabel uit te leggen.
De vergelijking van het mosterdzaadje en het Rijk Gods.
Het kleine mosterdzaadje blijft niet klein maar groeit uit door de groeikracht die het in zich heeft.
Het Rijk van God heeft deze groeikracht ook en werkt zo aanstekelijk dat mensen er naar toe getrokken worden.
Het mosterdzaadje groeit uit tot een grote boom.
Zo zullen de christenen die hun geloof consequent beleven groeikracht in zichzelf hebben en aanstekelijk werken door hun levenswijze.
God kan met Zijn genade wonderen bewerken en grootse dingen doen.
Hij maakt ons soms wankele geloof tot een boom waarin zelf de vogels zullen komen nestelen.
God maakt van hen, van ons, gebruik om Zijn Rijk te laten groeien.
We hoeven niet bang te zijn dat onze Moeder de Heilige Kerk en het Evangelie zullen verdwijnen in deze wereld.
Maar er staat nog heel veel onkruid tussen het tarwe!
Onkruid dat heel veel afbreuk doet aan het Rijk Gods, maar toch zal alles wat de komst van het Koninkrijk van God belemmert ten onder gaan.
Zei Jezus zelf niet tegen Petrus: "de poorten der hel zullen haar niet overweldigen”.
Goed en kwaad zijn door elkaar gevlochten, net als de wortels van het tarwe en het onkruid op de akker.
De akker is bezaaid met goed zaad en we zullen het met het onkruid moeten laten opgroeien, maar bij de oogst, dan komt de scheiding.
Beste mensen, het evangelie wil ons vandaag zeggen dat de overgave aan Gods Heilige Wil en de weg die Hij kiest, van ons offers vraagt, dat wij als een mosterdzaadje onszelf in de grond moeten laten vallen en als graankorrel sterven om door God gered te worden, weer te groeien en vruchten voort te brengen.
De vijand die onkruid zaait is de duivel die je steeds weer laat geloven dat God je niet redt en je alles zelf in handen moet nemen.
Dat je je niet aan banden moet laten leggen door je geweten en veel verkeerde praktijken maar moet nemen zoals ze zijn.
Kortom: een vervaging van normen en waarden en van de Leer van de Heilige Kerk.
Ja, medegelovigen, leven vanuit ons geloof is niets anders dan ons bewust te zijn van eigen kleinheid en zwakheid, ons eigen geweten volgen door God groot te laten zijn en te eren in ons leven.
Laten wij groeien in Godsvertrouwen en ons omvormen naar het voorbeeld van Christus.
Dan kunnen we als christenen de gist zijn die ook de wereld en de maatschappij van nu kunnen doordringen en zo de zending die Christus ons heeft meegegeven bewerkstelligen.
Amen.
Hans Smits