SEPTEM DOLORES BEATAE MARIAE VIRGINIS

 
"Koningin van de Martelaren, bid voor ons!”
 
Veertig dagen na de geboorte van Christus, brengt Maria haar kind naar de Tempel in Jeruzalem, om het aan God op te dragen.
De grijsaard Simeon prijst haar zalig en spreekt tot haar deze profetische woorden: "Deze is gesteld tot val en opstanding van velen in Israël.
En tot teken van tegenspraak en ook een zwaard zal uw hart doorboren.” (Lucas 2,34)
Deze voorspelling ging letterlijk in vervulling, toen Maria op Golgotha onder het Kruis stond in de innigste lijdens en smarten-gemeenschap met haar Zoon, die voor ons aan het Kruis te sterven hing.
Daarom vereert de Liturgie Maria als de Koningin der martelaren.
In die tijd stonden bij het kruis van Jezus zijn Moeder en de zuster van zijn Moeder en Maria Magdalena.
Toen Jezus zijn Moeder en de leerling Johannes zag staan, sprak hij tot zijn Moeder: "Vrouw zie daar uw zoon” en tot Johannes: "Zoon, ziedaar uw Moeder. ”Vanaf dit uur nam de leerling haar bij zich.
Oh! Wat had ik graag daar gestaan en dat die woorden tot mij gezegd zouden zijn.
Wat had ik maar graag Maria bij mij genomen om voor haar te zorgen.
Maar in Johannes staan ook wij onder het kruis en zijn die woorden ook tot ons gericht.
”Ziedaar uw Moeder.”
Ja, Maria is onze Moeder, door de Genade van de Verlossing.
Dat stond al vast in het allereerste begin van de mensheid.


Na de zondeval sprak God die diepzinnige en allerbelangrijkste woorden van belofte en toekomst: "Ik zal vijandschap stellen tussen u en de vrouw, tussen uw kroost en haar kroost en zij zal u de kop verpletteren. "(Genesis 3,15)
Met deze woorden werd Maria de Nieuwe Eva nauw betrokken met Jezus de Nieuwe Adam bij het werk van de Verlossing.
Ja, Ziedaar uw Moeder!
En vanaf dat uur nam de leerling Johannes Maria tot zich.
Laten wij dat ook doen en Maria tot ons nemen niet om voor haar te zorgen, want dat hoeft nu niet zij is in de Hemel, maar om voor ons te zorgen, dat wij, haar kinderen, niet verloren gaan in dit tranendal van deze goddeloze wereld.
Een kind van Maria gaat nooit verloren.
Laten we bidden voor onze protestantse broeders en zusters die Maria niet als hun Moeder zien.
Hebben zij dan geen verlossing nodig?
Zeker hebben zij Verlossingsgenaden nodig om zalig te worden.
Wanneer ik als jullie priester aan het Altaar sta, dan zie ik in mijn geest Maria en Johannes en alle Engelen en Heiligen rond het Altaar in stille aanbidding staan.
Na het Sanctus, Sanctus, Sanctus begint de absolute stilte – de Canon van de Mis – dan is deze plek hier het Sancta Sanctorum, het Heilige der Heiligen.
Maria spreekt altijd bij haar verschijningen van de viering van de "Heilige Geheimen.”
"De wereld kan eerder zonder de zon dan zonder het H. Misoffer.” (H.Pater Pio)
En wij eindigen iedere H. Mis met dat prachtige Evangelie van Johannes: "en wij hebben zijn Heerlijkheid aanschouwd, een Heerlijkheid als van de Enig geborene van de Vader vol "Genade en Waarheid.”
Amen!
 
H. Havee