Wie zegt gij dat Ik ben?

 
Broeders en zusters in Christus, een bekende uitspraak van Jezus is: "Mijn huis zal een huis van gebed zijn”.
Een kerkgebouw hoort een huis van gebed en stilte te zijn.
Dat betekent, dat buiten het bidden gezwegen wordt, opdat God in ons kan spreken.
Stilte in Gods huis, ja, hoe moeilijk is dat.
We hebben toch maar al te vaak de neiging om wat woorden met elkaar te wisselen.
Zo van: "heb je het al gehoord van die en die…..”.
Wat zeggen de mensen over anderen, wat zegt men over mij?
En zo komen wij bij de vraag die ook Jezus stelt : "wie zeggen de mensen dat Ik ben?”
Er worden dan verschillende antwoorden gegeven: ‘Johannes de Doper”, "Elia”, of één van de profeten”.
Ook Jezus en Zijn Kerk ontkomt niet aan deze vraag: "Wie zeggen de mensen dat Ik ben” en ook wij zelf stellen ons heel vaak die vraag.
Een vraag die soms zwaar op ons drukt: "wat zullen de mensen er wel niet van denken?”.
Jezus nu is nog veel duidelijker, Hij vraagt op de man af: " Wie zegt gij dat Ik ben?”
Jezus wil hier een duidelijk beeld geven van wat de mensen zeggen en van wat de leerlingen vertellen.
Ook dat is iets wat wij herkennen in ons eigen leven.
Wij hechten vaak ontzettend veel waarde aan het oordelen van anderen , maar een mening van iemand doet het vaak minder goed.
Maar waarom is Hij trouwens zo benieuwd naar vooral de mening van Zijn leerlingen?
Nou, Jezus heeft ze zelf uitgekozen en hen onderricht.
Hij wil niets anders dan dat zij door Hem tot de volle waarheid komen, dat het oordeel van de leerlingen overeenkomt met de werkelijkheid.
Petrus geeft het juiste antwoord: "De Gezalfde Gods”.
Als ons nu eens deze vraag wordt gesteld: "wie is Jezus Christus?”, dan komen er hoogst waarschijnlijk de meest uiteenlopende antwoorden maar het belangrijkste is natuurlijk het antwoord dat wij zelf geven.


Kunnen wij dan ook zoals de H.Petrus zeggen: " Gij zijt de Gezalfde Gods? " en als wij dat inderdaad onderschrijven dan volgt de vraag: wat betekent dat dan voor ons leven?
Christen-zijn betekent namelijk dat wij Christus volgen, vooral in de zin van zelfverloochening.
Zichzelf verloochenen betekent dat je je niet laat leiden door eigen gevoelens, eigen gedachten of eigen plannen…, maar doen zoals Jezus deed : de weg van Golgotha gaan.
Hij wees de kelk van het lijden niet af maar zei "ja” tegen Zijn hemelse Vader.
Het evangelie sluit dan ook af met de woorden: " Wie zijn leven wil redden zal het verliezen.
Maar wie zijn leven verliest om Mijnentwil, zal het redden”.
Het zijn woorden die bijna onmogelijk lijken, welke zware levensweg moeten we dan wel niet gaan?
Op de eerste plaats moeten wij zeker niet respectloos met ons leven omgaan.
Als er een levensgevaarlijke situatie op ons afkomt, dan moeten en mogen we die zeker proberen te ontwijken.
In die zin moeten we ons leven redden, anders verliezen we het.
Waar Jezus nu over spreekt is ons innerlijk leven, dat innerlijk leven dragen we in ons lichaam mee en dat leven gaat door, ook als ons aardse leven voorbij is.
We moeten voor ons innerlijk leven opkomen zoals een vader en moeder dit doen voor hun kind.
Beste mensen, als we ons alleen maar met onszelf bezig houden, hebben we geen aandacht voor ons innerlijk en gaat het niet goed.
Want zoals een vader en moeder zichzelf aan hun kind geven zo moeten wij ons geven aan ons innerlijk leven, een leven dat op God gericht is.
Dan volgen wij de Heer, volgen wij altijd de goede weg, waarover Jezus immers zelf zegt: " Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven”.
Moge Maria ons daarbij helpen, zij die haar Zoon is gevolgd tot onder het kruis.
Amen.
 
Hans Smits