Over mannen, vrouwen en de schoonheid van de Schepping

 
Nu er binnenkort als het goed is een conclaaf gaat plaatsvinden om een nieuwe paus te kiezen, is iedereen druk aan het speculeren en wensen ten aanzien van eigenschappen van deze nieuwe paus aan het noemen.
Niet alleen door katholieken, maar ik krijg de indruk des te sterker van niet-katholieken.
Hun "eisen” zijn niet zo moeilijk te raden en nogal cliché als ik zo vrij mag zijn dat te zeggen.
Mijn indruk is dat een groot deel van de westerse landen pas tevreden is wanneer er een vrouwelijke paus met vrouwelijke partner gekozen wordt, die via allerlei onnatuurlijke methoden een of twee kinderen hebben gekregen, en die het vooral heel snel de Katholieke Leer overboord gooit.
 
Deze post gaat niet over een nieuwe pauskeuze, hoewel daar ook veel over te zeggen is.
Nee, ik wou het juist hebben over de rol van vrouwen in de Kerk.
Een rol die volgens velen te klein is.
De Kerk zou vrouwen onderdrukken en minderwaardig achten dan de man, waardoor volgens hen de helft van de wereldbevolking niet meetelt.
Het is daarom, zo wordt er gezegd, heel belangrijk dat de Kerk vrouwen priester laat worden.
 
Als hoogopgeleide jonge vrouw kan ik mij in het geheel niet in die kritiek vinden.
Niet omdat ik mezelf als vrouw niet belangrijk vind, maar juist ómdat ik het vrouwzijn zo belangrijk vind. Juist doordat ik niet gelijk hoef te zijn een man, maakt dat ik vrouw mag zijn.
Dat ik niet gelijk ben aan een man, wil niet zeggen dat ik niet gelijkwaardig ben aan een man.
Vrouwen zijn in wezen evenveel waard als mannen.
Ze hebben echter wel andere kwaliteiten.
Dat is niet een kwestie van de een boven de ander stellen, maar een kwestie van eerlijk kijken naar de werkelijkheid en ieder in zijn of haar waarde laten.
 

Deze verschillen in kwaliteiten maken ook dat mannen en vrouwen verschillende rollen hebben, ook in de Kerk.
Het priesterschap is er voor de man, zo door Christus reeds ingesteld.
Een taak met veel verantwoordelijkheid, een taak die het hele leven van een man vraagt.
Maar om de Kerk draaiende te houden zijn ook vrouwen nodig, zo lezen we al op verschillende plaatsen in de Bijbel.
Vrouwen zijn onmisbaar, op hun eigen terrein.
Niet alleen bijvoorbeeld bij het verzorgen van zieken, maar ook bij het verspreiden van de blijde boodschap.
Ze zijn zelfs essentieel onderdeel van het heilsplan van onze God (Maria).
Man en vrouw houden samen (en samen met Christus) de Kerk levend, elk met hun eigen rol, in harmonie.

Juist hierdoor voel ik mij als vrouw gewaardeerd en in mijn waarde gelaten.
Ik hoef niet te zijn als een man, ik mag vrouw zijn, zoals God mij geschapen heeft.
Ik hoef niet te streven naar iets wat ik niet kan, maar zijn zoals ik ben, want dat is mooi en goed, anders had God de vrouw ook niet geschapen lijkt me (er wordt wel eens gezegd dat de vrouw de kroon op de Schepping is).
Ik heb oprecht verdriet om de vrouwen die menen dat ze alleen goed zijn wanneer ze zich net zo gedragen als een man.
Zusters, jullie doen jezelf echt zo tekort.
Hou van jezelf, van het vrouw zijn.
De helft van de wereld is al man, de andere helft hoeft dat niet ook te worden.
De Kerk snapt dat, nu de wereld nog.
 
Ingrid Airam