Ons supergrote ego.

 
Beste vriend,
 
Het is niet voor niets, dat in deze tijd waar het Licht van God ernstig verduisterd wordt, het ik, of zoals je wilt het ego, zo op de voorgrond staat.
Allerlei stromingen propageren juist het versterken van het ego, in plaats van het op te geven.
De gedachte daarachter is dat, naarmate het ik sterker wordt, het vermogen tot liefhebben zal toenemen.
Kies voor jezelf is het uitgangspunt.
Die gedachte is maar ten dele waar, beste vriend.
De liefde waar hier over gesproken wordt, gaat slechts zover het ego het toelaat; zodra het eigen ik voelt dat het in het nauw komt, m.a.w. dat het ten koste gaat van het ego, dan stopt de liefde net zo snel als ze gekomen is.
Deze liefde is niet eindeloos.
Jezus zegt in het evangelie daar het volgende over: "Als iemand Mijn volgeling wil zijn, dan moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen, en Mij volgen.
Want wie zijn leven wil redden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verliest om Mij en om het Evangelie, zal het redden.
Zichzelf verloochenen wil hier zeggen je eigen ego opgeven; je leven in Gods hand leggen.
Dat wil niet zeggen dat je vervolgens rustig achterover gaat hangen en kijken wat het leven je brengt, nee zeker niet, er worden juist ook daden van je verlangd, maar niet uit egocentrisch eigenbelang, maar uit het verlangen de grote Liefde, die je van God ontvangen hebt, te delen, te kijken vanuit het perspectief van Gods grote Liefde en barmhartigheid.
Want wie zichzelf verloochent beste vriend, zijn ego opgeeft, wordt juist sterker in plaats van zwakker.
En vanuit die kracht, die overgave kan de Liefde onvoorwaardelijk en eindeloos stromen en vele, vele harten beroeren.
 
In het teken van het Kruis ligt de overwinning,
 
Namens de Witte Ridders,
 
Paulus