Wie dit brood eet, zal leven in eeuwigheid

 

Nee, Jezus wil ons dichter bij de Vader brengen.
Hij wil ons dichter bij onze einddoel brengen, bij Hem waar onze toekomst ligt.
De mensheid moet weer eens gaan inzien dat alles op aarde zo betrekkelijk is, dat wij mogen genieten van wat ons gegeven is, maar dat ons ware geluk niet van deze wereld is.
Iets van dat ware geluk heeft Jezus ons nagelaten in de grote gave van Zijn Lichaam en Bloed.
Zo wil Hij ons alvast laten delen in de toekomst die ons wacht.
Wij mogen dit H.Sacrament zien als een bron of zoals de zalige Paus Johannes Paulus II het schreef: "De Eucharistie als bron en hoogtepunt van ons kerkelijk leven”.
De Eucharistie is het begin, het is een bron die nooit ophoudt te stromen.
Jezus Christus zelf is bij ons, Hij is ons nabij in de Eucharistische gaven en wil ons voedsel zijn op onze levensweg.
Elke dag opnieuw hernieuwd Hij zijn kruisoffer en elke dag opnieuw mogen wij Hem ontmoeten en kunnen wij weer verder gaan,want het leven, hoe zwaar ook, is niet uitzichtloos.
"Wie van dit brood eet, zal leven in eeuwigheid”, zegt Jezus zelf.
Ons leven is bestemd tot eeuwig leven, die waarheid beleven wij als we Hem mogen ontmoeten in de H.Eucharistie.

Beste mensen,
Als je hier goed over nadenkt dan bestaat er toch geen groter wonder dan deze, Gods Zoon, komt tot ons onder de eenvoudige gedaanten van brood en wijn.
Iets wat wij in geloof mogen aanvaarden, iets wat ons in het diepst van onze ziel raakt.
En wat is in de voorbije eeuwen dit grote mysterie, dit H.Sacrament, met veel eerbied omgeven.
De meesten van ons zullen zich ongetwijfeld nog herinneren hoe er in de kerken, sacramentsdag werd gevierd, de plechtige processies, de bruidjes, het Allerheiligste omgeven door bloemen en kaarsen.
Het was een geloofsleven dat mensen gelukkig maakte, dat mensen gesterkt en getroost heeft.
Het was een levend geloof, Christus tegenwoordig in de H.Communie, was het middelpunt van het kerkelijk leven, van het geloof.
Vanaf de jaren ’60 raakte dit alles helaas op de achtergrond en werden geloofswaarheden troebel gemaakt en vandaag de dag zelfs tot alleen maar een symbool betiteld.
We werden en worden nu nog steeds zo af en toe op een verkeerd spoor gezet.
Nog steeds denkt men het H.Misoffer, de Eucharistie, te kunnen vermenselijken en het Goddelijke te verlagen tot gelijkvloers, met termen: van breken en delen, aan tafel gaan en van allerlei andere verzinsels.
Het moet begrijpbaar worden, maar hiermee wordt het mystieke en sacrale verdreven.
Dat breken en delen en samen aan tafel gaan, kunnen we thuis ook, maar hiermee komt Christus niet in mystieke wijze onder ons.
Men vergeet hier het voornaamste: dat Jezus zegt : "Dit is Mijn Lichaam ".
Het gaat er niet om,de Canon, het Eucharistisch gebed, met daarin de instellingswoorden, voor ons zo begrijpelijk en menselijk mogelijk te maken.
Over deze kerkelijke gebeden is door de Kerk met zorg nagedacht.
Het kan en mag niet zo zijn dat iemand die leuk kan schrijven zomaar een Eucharistisch gebed uit de mouw kan toveren.
De Kerk heeft 13 goedgekeurde Eucharistische gebeden vastgesteld en hieruit mag men een keuze maken.
Keuze genoeg dus!!
De H.Mis, het Misoffer, is ondanks een toepassing van de naamsverandering in: Eucharistie, nog steeds de hernieuwing van het kruisoffer dat Jezus bracht aan Zijn Vader.
De goddelijke Christus is waarachtig tegenwoordig in de H.Hostie, een eenvoudige gedaante van brood, daarin is Hij ongedeeld aanwezig tot in het kleinste deeltje en zelfs dat kleinste deeltje moet dan ook nog met zorg en respect omgeven worden.
De bisschoppen van Nederland hebben hierover b.g.v Sacramentsdag een brief geschreven, hoe wij waardig ter Communie moeten gaan.
Hoe wij heel bewust en niet uit sleur het Lichaam en Bloed van Christus moeten ontvangen.
Dus onze innerlijke en uiterlijke zorg voor het Allerheiligste Sacrament.
Deze brief kunt u nalezen op onze website Lambertushengelo, bij de rubriek: Nieuws

Beste medegelovigen, God zij dank, wordt het Allerheiligste Sacrament in vele kerken nog steeds met eerbied omringt, bewaard in een tabernakel omgeven door kaarsen en bloemen en brand nog steeds dag en nacht de godslamp ten teken dat Christus aanwezig is.
Laten wij dankbaar zijn dat wij God zo mogen ontmoeten.
Samengekomen, als één familie om God de dank te brengen.
Dank aan God voor wat Jezus aan ons heeft gegeven.
Mogen we steeds bezield worden om deze grote gaven, dit grote geheim van ons geloof, te waarderen, in ons leven een belangrijke plaats te geven, waardig te ontvangen en dit grote geheim door te geven, te delen met de ander.
Laten wij dit straks uitzingen in het Adoro Te, devote, een prachtige Hymne, door Thomas van Aquino geschreven en wat vertaald betekent: U aanbid ik in overgave, Godheid ongezien, die waarachtig onder deze tekenen schuilt.

Amen.

koster Hans Smits