H. Justinus

 

Justinus de Martelaar ook wel Justinus Martyr leefde van 100/114 tot ca. 165. Hij was een vroegchristelijke apologeet.
Justinus was een bekeerde heiden en werd een belangrijke apologeet. Wat we over zijn leven weten, komt hoofdzakelijk uit zijn eigen geschriften. Hij is geboren te Flavia Neapolis (het huidige Nablus) in Palestina. Als jonge man bezocht hij diverse filosofische scholen, op zoek naar de waarheid. Op een dag was hij aan het mediteren, mogelijk aan de kust te Efeze. Daar ontmoette hij een vreemdeling die de christenen bij hem onder de aandacht bracht. Justinus bekeerde zich. Hij geloofde dat hij in Christus een meer perfecte filosofie bezat. Hij gaf les te Efeze en te Rome, alwaar Tatianus een van zijn leerlingen was. Rond 165 werd hij te Rome onthoofd, omdat hij christen was.
Justinus wordt beschouwd als de eerste bestrijder van de gnostiek. Zijn 'Syntagma' waarvan men lang dacht dat het verloren was gegaan, bleek nagenoeg geheel opgenomen in de 'Libelius adversus omnia haereses' dat gewoonlijk toegevoegd werd aan 'De Praescriptione' van Tertullianus zoals is aangetoond door J.Kunze in 1984. Van Justinus' tegen de gnostiek gerichte verhandeling over de opstanding 'Peri anastaseos' zijn veel fragmenten bewaard gebleven in Methodius' 'Dialoog over de Opstanding' en in St. Johannes Damascenus' 'Sacra Parellela'. Justinus' 'Comendium tegen Marcion', geciteerd door Irenaeus (IV,vi,2;V,xxvi,2), is waarschijnlijk identiek aan zijn 'Syntagma'. Eusebius haalt in zijn kerkgeschiedenis 8 werken van Justinus aan. De overige 4 zijn echter verloren gegaan.